دیشب کار صندلی خالی رو که سالن انتظامی خانه هنرمندان اجرا میره به تماشا نشستیم
زندگی یکنواخت زناشویی که این روزها بیداد میکنه و عوالم زنانه و حس مالکیت مردانه رو به تصویر میکشه و اینکه مرد این نمایش زن خود را فقط وفقط برای پر کردن تنهایی خود میخواهد . و اینگونه میشود که زن نمایش در تصور خودش شوهر خود رو میکشه و این تصور کم کم میره که تبدیل به یک تصمیم بشه و در نهایت به واقعیت منتهی میشه .
حالات روانی هر دو شخصیت خوب به تصویر کشیده شده و از اونجایی که دیالوگ محور نیست بازی در سکوت ها و همچنین بادی لنگوئیچ بسیار جلوه میکنه . بازی نقش مرد خیلی خوب و بازی نقش زن کمی ضعیف . استفاده جالبی از کف صحنه شده بود که این ایده برای من بسیار جالب و البته بکر بود و میشد گفت بار اصلی دیالوگ ها و دکور رو به دوش میکشید که فکر این کار تحسین برانگیز بود . به محمد خالقی عزیز کارگردان این نمایش تبریک میگم که با یه گروه جم وجور و نه چندان حرفه ای کاری در خور ارائه نمودند. برای دوستانی که بخصوص میخوان وارد عرصه تئاتر شن و تو این عرصه کارکنن پیشنهاد میکنم این کار رو ببینن و توجه داشته باشن که با یک ایده ی ساده و کاملا ملموس و با امکانات کم و دکور ساده میشه یه کار خوب ارائه کرد به شرطی که خلاقیت به خرج بدی.
لازم به توضیحه که پس از تمدیدی که واسه اجرای این کار از سوی خانه هنرمندان صورت گرفت امشب آخرین اجرای این کار خواهد بود که ساعت 8 به روی صحنه میره .
خسته نباشید میگم به گروه اجرائی صندلی خالی