وقتی نمایشنامه رو خوندم جدا از همه چی، رابطه ی بین کن و روتکو و جکسون پالاک و بالا پایین شدنش خیلی جذاب بود که تو نمایش هم خیلی درست این رابطه شکل گرفته بود. به نظرم حیف بود این نمایش با سالن خالی اجرا بره .