جشنواره رنگ‌ و موسیقی
اثری که برای مخاطب و صحنه تالار وحدت احترام قایل شد و از موسیقی گوش نواز تا طراحی لباس و نور و حرکت سنگ تمام گذاشت. هماهنگی بازیگران نشان از تمرینات سخت و طولانی داشت و استفاده از خواننده های حرفه ای لذتی در حد حضور در یک کنسرت را نصیب شنونده کرد.
در مقام نقد میتوان به ریتم کند کار در ابتدا و ریتم شتاب زده در صحنه های انتهایی اشاره کرد. گاهی موسیقی بر صدای خواننده غالب بود و میزانسن صحنه، اندرونی قلعه و جزئیات را از دید مخاطب دور نگه میداشت.
دو ساعت و چندی میتوان به این قصه دل سپرد و لذت برد