یادداشتی برای نمایش "شاه مردنی هیچ کجا"
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "شاه مردنی هیچ کجا" نشستم. شاهد یک اجرای تمیز و فکر شده بودم که از تمام لحظات آن لذت بردم. اول از همه از طراحی صحنه باید گفت، هر چند پیش تر آقا فرزادِ نازنین کامل تر و گویاتر اشاره کردند اما ایده ی کیسه های خون، استفاده از یوغ، لامپ ها، سوراخ زیر تخت و ... در گیرا شدن این اثر مفید بوده است. موسیقی و نور نیز بسیار در خدمت اجرا و مناسب بود. متن نیز جذابیت های خود را دارد و در کنار شنیدن صدای خنده تماشاگران، شما را به فکر فرو می برد. چقدر محیط اطراف و مسائل روزمره می تواند زندگی ما را تحت الشعاع قرار دهد ؟ چقدر توان داریم در برابر ناملایمات و رفتار اطرافیان مقاومت کنیم و تسلیم نشویم ؟ کاش می شد در این روزگار سخت، همیشه بهترین نسخه ی خودمان باشیم.
نقطه عطف نمایش بازی بازیگران است. بهنام شرفی عزیز مثل همیشه درخشان ظاهر شد و چقدر همگی عالی بودید. اصلاً حس نمی شد بازیگران در حال ایفای نقش هستند و انگار در حال زندگی کردنِ خود بودند. از کارگردان برای این چنین بازی گرفتن از بازیگران و از هنرمندانِ این نمایش برای چنین بازی های مسلط و درخشانی کمال تشکر را دارم. سپاس از اینکه برای وقت و شعور مخاطب ارزش قائل هستید و حتی برای رورانس ایده داشتید و در رورانس هم ما را سر ذوق آوردید.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.