از خلاقیت در ترکیب متون و رویکرد خلاقانه در مورد نقش کلاغ و تعاملش با سزار بسیار لذت بردم. در واقع هم متن و هم کارگردانی هرکدام به طور جداگانه و البته همسو خلاقیت خود را به رخ کشیده اند. ضمن اینکه این خلاقیت چندان باعث تکه و پاره شدن عطار آنچنان که قبلا هملت و اتلو و دیگران شده اند نشد! اما بی نصیبش هم نگذاشت! کدها و نشانه های متعددی در کار استفاده شده که با یکبار دیدن نتونستم تطبیق بدم ولی مشخص است که با هدف و برنامه است. اما کاش این خلاقیت در تصویرسازی و نور و رنگ بندی صحنه هم به اوج خود نزدیک میشد. همچنان که در مورد موسیقی خیلی نزدیک بود. صحنه ها از بعد از دقایق ۴۰ و ۴۵ افت میکند و کسل کننده میشود که به نظر میرسد به اصرار بی مورد کارگردان به تداوم سبک نمایشی انتخاب شده بر میگردد. به نظرم میشد سبک فرم محور کار لااقل برای دقایقی با جنبه های روایی و صحنه هایی کم تراکم تر و آراسته تر ادامه می یافت. تکه لباس ها به خوبی وظیفه خود را در هر دو روایت ادا میکنند اما حضور دائمی آنها در تمام لحظات هم نگاه خلاقانه کارگردان و طراح صحنه را کمرنگ میکند هم واقعا چشم نواز نیست. با اپیزود بلندگو هم‌ نتونستم هیچ ارتباطی بگیرم. در مجموع به این همه انگیزه و انرژی که در گروه اجرا موج میزد تبریک میگم.