خب بدون مقدمه در مورد این نمایش باید گفت که انگار داستانی کوتاه به اجرا درآمده، به امکانات بصری بکار گرفته شده جهت جذابیت کار پرداخته شده که ای کاش بیشتر به طراحی صحنه و دکور، لباس و حتی اجرای بازیگران پرداخته میشد.
خط داستان با مخاطب ارتباط میگیرد اما پردازش هدف اصلی داستان هم نامشخص است.

**اوج لحظه ی مبهم و نامشخص داستان: "من تو دخترمون رو دوست دارم، اما مانیا قلب منه...؟!"