تو مست مست سرخوشی من مست بی سرخوشم
تو عاشق خندان لبی من بی دهان خندیده ام

دکتر سروش در کلاسهای فن بیان دانشکده خبر می گفت بعضی از افراد یک "آن" دارن که خیلی با بقیه متمایزشون می کنه خود دکتر "آن" فوق العاده ای داشتن و این نمایش و آقای افشاریان هم "آن" ... دیدن ادامه ›› هنر دارند.
این اجرا بیس اش شنیدن ،درست شنیدن ،شنونده فعال بودن هنگام ورود به سالن ما داریم زمزمه افرادی رو می شنویم چند درصد سالن به اون صداها گوش دادن؟!
علی به حیدر می گه گوش کن!
گوش کردن با شنیدن فرق داره شنیدن عملی غیر ارادی است ولی گوش دادن عملی ارادی و با تمرکز است.
علی دنبال کسی که حرفهاش گوش کنه مخاطبی که بیشتر دنبال دیدن لطفاً این اجرا نره چون لذت نمی بره.

درود بر شما سعید گرامی

نظر شما بسیار محترم.
شاید شما فقط برای شاگرد اول‌ها دست بزنید اما طبع من این‌گونه است که برای تمام کسانی که از دید خودم به هنر احترام می‌گذارند نه تنها دست می‌زنم بلکه تمام‌قد ... دیدن ادامه ›› می‌ایستم.
اتفاقاً بخشی از آن ۱.۵ نمره را هم در مقایسه با کارهای شاگرد اول‌های ذهنم از این کار کم کردم و کاملاً واضح نوشته‌ام: «امتیاز شخصی». وگرنه به‌نظرم این کار در قالب خودش رسالتش را تمام‌وکمال انجام داده است.

شما حق دارید که با نظر من مخالف باشید و این کار را یک کار معمولی و یا حتی ضعیف بدانید اما قطعاً از دید من «بک تو بلک» نه تنها معمولی نیست بلکه بسیار عزیز و هنرمندانه است.

تمام برچسب‌های پوشالی «متملّق» و «فراستی‌باز» و ... هم آن‌قدر برایم بی‌اهمیت و بی‌ارزش است که ترجیح می‌دهم ساده از کنارشان بگذرم و در کمال احترام و ادب تکرار کنم: نظر شما بسیار محترم. 🙂

یقینا چهارپایه (بک تو بلک) هم یکی از چند شخصیت انگشت شمار این نمایش مثل علی، بوسه، سرمه و حیدر بود که به خوبی و درستی در ذهن من هم ماندگار شد.
به نظر من هم دیدن و درک (بک تو بلک) جدا از چشم سر، دلی بینا و گوش هایی شنوا را می طلبد. اگر به دنبال دیدن فضاهای رنگی و اکت های آنچنانی هستید به دیدن این نمایش نروید.