با توجه به نظرات تیوال و جوایز دریافتی فراوان به تماشای کار نشستم و سردرد گرفتم.
تمام مدت عرق ریختن بازیگر نقش اول مرد رو میدیدم ولی برام واقعی نبود.
خیلی زیاد برای من اگزجره بود بازی و اونم نه از نوع خوشایندش.
مثلا در نمایش سیزیف با تئاتر سنگینی روبرو هستیم و بازی های اغراق شده ولی آدم لذت میبره و ذهنش درگیر میشه اونجا هم داستان بیماری هنرمند بود و توهماتش) ولی در این نمایش برای من متاسفانه اعصاب خوردی بهمراه داشت و تمام مدت با خودم میگفتم حیف این همه انرژی که ازش درست استفاده نشده البته از نظر من.
بازیگر نقش دوم مرد از پس تمامی کاراکترای خود براومده بودن و بازی اندازه و خوبی داشتن ولی بازیگر خانم در تمام نقش ها خیلی خام و بی حس بازی میکردن.
حتی در دکور ، طراحی لباس و صدا هم میشد خیلی بهتر عمل کرد ساده ترینش رنگ در ورودی که تمام ویدیو پروژکشنا رو هدر میداد و میتونست سفید باشه تا همخونی داشته باشه یا حتی خود پیانو هم میتونست بهتر تداعی بشه.
در کل متاسفانه در سلیقه من نبود به امید کاراهای بهتر در آینده.