باز هم شروع یک روز نو.

باز هم ورق خوردن برگی از زندگی.سطر اول：نگاه به خود,نگاه به آینه....همه چیز مرتب,فقط مانده انتخاب یک نقاب...نقاب های مختلف در ویترین چیده شده. مثل همیشه ناراحتم پس نقاب خوشحالی را باید زد.هر روز مردمان خوشحال را میبینم.درست نیست که فقط من در بینشان غمگین باشم.اما هرچه گشتم نقاب خوشحالی نبو که نبود. سری به یک نقاب فروش زدم.و او فقط به من گفت :نقاب خوشحالی ؟؟ تمام کرده ام....

هیچوقت اونایی که شب ها زود میخوابند رو درک نمیکنم. اونا نفهمیدن آرامش خاطری که انقد تو روز دنبالش میگردن رو میتونن تو شب پیدا کنن.

اون ها سال هاست که روزاشون به شب هایی که گذشته بدهکاره....