نمایش بچه آدم از سعید رضایی اجرای پر از مفهوم و نماد بود در اعتراض به مسائل و مشکلات ناموس پرستی و تعصبات خانوادگی و این جور تفکرات زنگ زده عصر قاجار که اکثر مردم ایران در زمان حال گرفتار اون هستن.همینطور قضاوت های نادرست و بدون تحقیق و پیامدهای اون در زندگی افراد.جیغ و داد و فریاد های این نمایش ممکنه برای برخی ناخوشایند باشه ولی تحمل کنید و متوجه بشید که افرادی هستن که تمام عمر در این شرایط زندگی کردن.کار خلاقانه نشستن بازیگر قاضی بین تماشاگران در تاریکی در خطاب به مردی که از فشار ظلم و بی عدالتی دربرابر اون قرار گرفته برای من جالب بود و فکر میکنم یه جور نقد به سیستم قضایی باشه و اینکه نشان‌دهنده این باشه که عدالت نباید فقط در دادگاه‌ ها جستجو بشه، بلکه جامعه نیز باید در برابر بی‌عدالتی‌ها واکنش نشان بده و از افراد مظلوم حمایت کنه.و اجرا با نشان دادن چرخه تکراری ظلم و بی عدالتی تموم میشه.

نمایش اتاق ورونیکا به کارگردانی النا امیدی بسیار دیدنی و لذت بخش بود.
در این نمایش کارگردان و بازیگران و چیدمان صحنه به خوبی تونست فضای وهم آلود و به تصویر بکشه و من تماشاگر و درگیر داستان بکنه.

شخصیت های داستان توسط بازیگرهای با استعداد و آینده دار به خوبی پرداخته شده بود و هر کدوم پیچیدگی های روانی خاص خودشونو نشون میدادن.
نمایش اتاق ورونیکا با فهم النا امیدی به خوبی تونست به بررسی موضوعاتی مانند هویت،واقعیت و توهم و تاثیرات گذشته بر حال بپردازه.
تبریک به بازیگران توانمند این نمایش،نگار،النا،سید علی و مهرشاد