میهمان این هفته ی برنامه هزارتو در رادیو نمایش آرش واحدی کارگردان نمایش "باور کنید من گره گوار سامسا هستم!" خواهد بود و بصورت زنده در مورد این نمایش صحبت خواهد کرد .
برنامه ی هزارتو / شنبه ، بیستم دی ماه / ساعت 10 شب

«مهرداد ابروان» و «عرفان پهلوانی» باور کنید من گره گوار سامسا هستم! را نقد خواهند کرد:
فصل نوین دوشنبه¬¬های نقد تئاتر کانون ملی منتقدان تئاتر ایران که از مهر 1393 آغاز شده است، در یازدهمین نشست خود به نقد و بررسی نمایش «باور کنید من گره گوار سامسا هستم» خواهد پرداخت.
در ادامه¬ی برنامه¬ی دوشنبه¬های نقد تئاتر، کانون ملی منتقدان تئاتر ایران دوشنبه 22 دی 1393 نشست نقد و بررسی نمایش «باور کنید من گره گوار سامسا هستم» به نویسندگی «سمیرامیس بابایی» و کارگردانی «آرش واحدی» را برگزار خواهد کرد. این نمایش ساعت 20 و در تماشاخانه¬ی استاد خسرو شکیبایی (سه نقطه) به صحنه می¬رود.
کانون ملی منتقدان تئاتر ایران در نظر دارد تا در راستای گسترش کمی و کیفی نقد حضوری تئاتر کشور و با یک برنامه¬ریزی منظم و دقیق، در قالب برنامه¬ی «دوشنبه¬های نقد تئاتر» هر هفته با حضور منتقدان عضو این کانون و عوامل اجرایی نمایش¬ها به نقد و بررسی یکی از نمایش¬های روی صحنه بپردازد.
نشست نقد و بررسی نمایش «باور کنید من گره گوار سامسا هستم» پس از اجرای این نمایش و با حضور «مهرداد ابروان» و «عرفان پهلوانی» انجام خواهد شد.
ورود به این نشست¬ها برای تمامی علاقه¬مندان به فرهنگ و هنر آزاد است.

مصاحبه ایران تئاتر با آرش واحدی کارگردان نمایش "باور کنید من گره گوار سامسا هستم"

به گزارش سایت ایران تئاتر، آرش واحدی که این روز‌ها نمایش «باور کنید من گره گوار سامسا هستم» را در تماشاخانه سه نقطه بر صحنه دارد با اشاره به دلایل اجرای این اثر می‌گوید: «مهم‌ترین دلیلم برای انتخاب این نمایشنامه وجه اعتراضی آن در مورد معضلات اجتماعی است. معتقدم در انجام کار هنری نمی‌توان تنها به وجه زیبایی‌شناسانه اثر پرداخت و از شرایط اجتماعی - محیطی و در ‌‌نهایت سیاسی گذر کرد.»

او ادامه داد: «دیدگاه سمیرامیس بابایی نویسنده اثر، جایگاه غیرقابل‌انکار فردیت و ساختار آن در جوامع را هدف قرار می‌دهد. اعتراض‌آمیز بودن یکی از ویژگی‌های مثبت اثر به حساب می‌آید. نمایشنامه از اعتراض به معنای واقعی کلمه سخن می‌گوید. از دیگرسو ساختار نمایشنامه که با ارجاع به گذشته‌ها سعی در درگیرکردن مخاطب برای همذات‌پنداری با شخصیت اصلی دارد یکی دیگر از ویژگی‌های مهم آن محسوب می‌شود.»

واحدی با بیان اینکه داستان نمایشنامه به صورت کلاسیک روایت می‌شود توضیح داد: «این نمایش ابتدا، میانه و پایان دارد. تنها در میان آن با ... دیدن ادامه ›› فلاش‌بک‌هایی سعی در واگویی یک اتفاق داریم. این خصوصیت متن فرصت خوبی را برای به‌کارگیری و استفاده از میزانسن‌های نورمحور در اختیارم گذاشت. در حقیقت نور در اجرای این نمایش جایگاه و شخصیت مهمی دارد.»

او افزود: «استفاده از حواس دیگر مخاطبان یکی دیگر از اهدافی بود که سعی در انجام آن داشتم، زمانی که تماشاگر می‌تواند توسط قوه تخیل و با قدرت شنوایی‌اش روایت را همراه با شما پیش ببرد چه احتیاجی است که همه چیز را به او نشان دهیم!؟ می‌شود از خود تماشاگر برای پیشبرد قصه استفاده کرد و امیدوار بود که به نتیجه‌ای مطلوب برسیم.»
این کارگردان تئا‌تر با اشاره به مراحل تمرین اظهار کرد: «شکل‌گیری حس بازیگران و نزدیک شدن آن‌ها به نقش مهم‌ترین جزء از تمرینات سه‌ماهه‌مان بود. نزدیک شدن بازیگران به تیپ‌ها، دوست داشتن یا متنفر بودن آن‌ها، به توافق رسیدن در گذشته و آینده تمام شخصیت‌ها، بیشتر زمان تمریناتمان را به خود اختصاص می‌داد. از جهتی همراه شدن صدا و نور که محوریت مهمی در ایجاد حس بازیگران داشت از دیگر اجزای اصلی تمرینات بود.»


واحدی در پایان سخنانش عنوان کرد: «تلاش کردیم هر جسمی را که تماشاگر می‌تواند حجمی برای آن تصور کند از کار حذف کنیم و در ‌‌نهایت اجسام کلیدی را که در پایان با کنار هم گذاشتن آن‌ها به نتیجه‌ای واحد می‌رسید به او نشان دهیم. در حقیقت می‌توان گفت ما سعی در تلفیق تئا‌تر بی‌چیز با هوش و شعور تماشاگر داشتیم.»

نمایش «باور کنید من گره گوار سامسا هستم» نوشته سمیرامیس بابایی، با کارگردانی آرش واحدی و نقش آفرینی مهدی حسینی‌نیا، متین فکرآزاد، امیر معراج، شهرام کاشی، سمیرامیس بابایی، سونیا غنیمی، امیرحسین رجبی، سوگند بنای قاسمی تا ۲۸ دی‌ماه ساعت ۲۰ در تماشاخانه سه نقطه به صحنه می‌رود.

اما یه چیز دیگه هم هست؛من فکر میکنم همه ى چیزایى که دیدم و شنیدم و گفتم واقعیت داشته باشه...

ماجرای زنی که احساس می‌کند گره گوارسامسا است

هنر > معاصر - همشهری آنلاین:
نمایش «باور کنید من گره گوارسامسا هستم» به کارگردانی آرش واحدی از ۲۳ آذرماه اجرای خود را در تماشاخانه سه نقطه آغاز کرده است.
به گزارش مهر؛ آرش واحدی کارگردان «باور کنید من گره گوارسامسا هستم» درباره انتخاب این متن برای اجرا گفت: از قبل سمیرامیس بابایی نویسنده نمایشنامه را می شناختم و پیش از این نیز یک اجرای رادیویی از این نمایشنامه ضبط شده بود که من آن را شنیدم و به نظرم جذاب آمد بنابراین آن را برای اجرا انتخاب کردم. این نمایش دو سال قبل در جشنواره تئاتر دانشگاهی نیز به صحنه رفته و جوایز زیادی از جمله دیپلم افتخار بهترین کارگردانی را به دست آورده بود.

وی ادامه داد: این نمایش درباره دوره زمانی خاصی در شوروی سابق و علیه نظام توتالیتر آن زمان نوشته شده است و نویسنده با تیزهوشی از اسم شخصیت ... دیدن ادامه ›› اصلی داستان «مسخ» کافکا که قبل از تبدیل شدن به موجودی شبیه سوسک، گره گوارسامسا نام داشت، وام گرفته است. داستان از جایی آغاز می شود که شخصیت داستان روزی از خواب بر می خیزد و احساس می کند که گره گوارسامسا است. کل داستان نمایش روایت تغییرات این زن و دلایل این اتفاق است.

نمایش در روسیه رخ می دهد اما...

این کارگردان یادآور شد: خانواده این زن در ادامه او را پیش روانپزشک می برند و او خاطراتش را نزد دکتر روایت می کند و در طول این روایت است که ما و دیگر شخصیت های داستان متوجه می شوند که چطور بازتاب هایی یک جامعه می تواند شخصی را تبدیل به فرد دیگری کند. درست است که نمایش در روسیه رخ می دهد اما ما تمام تلاشمان را کردیم که به جغرافیای خاصی اشاره نکنیم و تمام نظام های تمامیت خواه را زیر سوال ببریم.

واحدی درباره شیوه اجرایی نمایش توضیح داد: در اجرای نمایش از یک سری المان استفاده شده تا از نشان دادن جغرافیایی خاص جلوگیری شود. این نمایش فضای رئالیستی ندارد و با طراحی نوری که در برخی صحنه ها انجام شده بیشتر به فضاهای اکسپرسیونیستی نزدیک است.

وی درباره اجرا این نمایش در تماشاخانه سه نقطه گفت: این نمایش دو سال قبل در خانه نمایش اداره تاتر نیز اجرا شده بود که در آن اجرا برای نورپردازی امکانات بیشتری در اختیار ما قرار داشت اما متاسفانه کار کردن به شکل خصوصی ما را وادار می کند به سمت سالن هایی برویم که بتوانیم از پس هزینه هایش بر بیاییم در حالی که ممکن است زیاد باب میلمان نباشد. اما ناگفته نماند که مسئولان تماشاخانه سه نقطه کمال همکاری را با ما داشته اند و چون نمایش ما احتیاج به صحنه ای بزرگ ندارد اجرا در این بلک باکس تماشاخانه سه نقطه کاملا برایمان مناسب است.

واحدی در پایان درباره مفهومی که تلاش داشته این نمایش به ذهن مخاطب وارد کند، توضیح داد: این نمایش به شیوه ای طراحی نشده که مخاطب در طول 45 دقیقه اجرا همه اندیشه و مفهوم مستتر در آن را بفهمد بلکه ما تلاش کردیم تماشاگر وقتی از سالن نمایش خارج می شود به فکر فرو رود و در ذهنش نتیجه داستان را متوجه شود.

این نمایش که برنده دیپلم افتخار بهترین کارگردانی، دیپلم افتخار بهترین بازیگر زن، برنده جایزه بهترین طراحی لباس و نامزد بهترین موسیقی از شانزدهمین جشنواره دانشگاهی است داستان زنی را روایت می کند که یک روز از خواب بر می خیزد و خود را فردی دیگر می پندارد. او به همه می گوید، یکی است که دیگران باور دارند او آن نیست، ولی او باور دارد، همانی است که می گوید!

«من گره گوار سامساهستم» از 23 آذر ساعت 20:30 در تماشاخانه سه نقطه روی صحنه رفته است.

مهدی حسینی نیا، متین فکرآزاد، امیر معراج، شهرام کاشی، سمیرامیس بابایی، سونیا غنیمی، امیرحسین رجبی، سوگند بنای قاسمی بازیگران این نمایش هستند.

روزنامه ایران
نویسنده آزاده مختاری
اینجا زنی است که هیچ کس حرفش را باور ندارد
این کوتاه گفتنی از نمایش "باور کنید من گره گوار سامسا هستم" به کارگردانی آرش واحدی و نویسندگی سمیرامیس بابایی است نمایشی که از 23 آذر در تماشاخانه سه نقطه بر صحنه می رود. تاتری که می توان به تماشا آن نشست و دعا با دنیا زنی همراه شد که هیچ کس در شهر حرف هایش را باور ندارد این نمایش را در گفتگو با نوسینده اش شنیدیم
چرا این نمایشنامه و این زن با این حس و حال و موقعیت فکرت را درگیر کرکرد آنقدر که آن را بنویسی؟
نوشتن یک جور نیاز به بیرون ریزی است نیازی که گاهی شخصی و انفرادی است و نویسنده قصدِ در میان نهادن آن را با دیگران دارد و گاهی واگویه معضلی است که فرد یا افراد جامعه بدان دچارند و تلنگریست برای بیرون ریزی این معضل از ناخودآگاه به خودآگاه فرد که شامل خود نگارنده اثر ... دیدن ادامه ›› نیز می شود.
در واقع فضای موجود در یک دسته گی های بی رنگ ، بی شکلی و حرکت های موج وار توده ی آدم ها منشا نوشتن این اثر شد. حس و حال نمایشنامه هم چیز غریب و ناآشنایی نیست روندی چنان مانوس که دیگر اصلا به چشم نمی آید . معضلی است که حل نشده عادی شده است و اکثرا بی تفاوت از کنارش رد می شویم و عاقبت بصورت بیماری سر باز می زند و نامش یکنواختی است. محوریت داستان هم در مورد زنی است که یک روز از خواب بر میخیزد و ادعا می کند که نامش " گره گوار سامسا" است بی انکه بتواند بر ادعایش نزد خود نیز دلیل منطقی ای بتراشد و یا شناختی نسبت به فردی که استحاله روحی با وی یافته است داشته باشد. او فقط می داند که باور دارد که نامش گره گوار سامسا است
یک زن از ایران از زنی در ناکجا می نویسد وجه اشتراک روح و افکارش در تفکر شما چه بود که فکر کردید با مخاطب ایرانی از آن بگویید
دغدغه مطرح شده دغدغه ا ی روحی است که می تواند در هر جامعه ای حسش کرد و همزاد خود پنداشتش. فضای نمایشنامه ناکجاست البته اسم ها همگی روسی است اما زمان و جغرافیای مشخصی برای آن در نظر گرفته نشده است. بسته به برداشت مخاطب فضا و مکان در ذهن هر شخص تعریف خودش را می تواند داشته باشد
.نطفه شکل گیری نمایشنامه حس ترس درونی است. وقتی بدیهات غیر قابل انکاری وجود داشته باشد و حتی فکرش را هم نمی کنی که کسی پیدا بشود و آن را نادیده بگیرد و یا انکار کند . این انکار هنگامی که بصورت فردی باشد در ذهن ناآگاهی فرد منکرکننده را تداعی می کند . اما هنگامی که بدیهیات و یا شفافیت وقایع رخ داده شده ، توسط توده ی عظیمی انکار شود! اولین حسی که جای اطمینان شما را می گیرد حس ترس و تنهایی وحشت آوری است. گره گوار سامسای نمایش هم با خشم فرو خورده و مسخره شده ی افراد جامعه اش مواجه است
یک زن را چه می شود که حرف هایش را هیچ کس باور نمی کند؟
بنظر من مشکل از آنجایی ریشه دار می شود و مایه می بندد که یک زن خودش را انکار کند! وقتی زنان این باور درونی را در خلال همه تلاش های ظاهری که می کنند داشته باشند که در جایگاه پایین تری از مرتبه روحی قرار دارند. این جا دیگر موضو ع بر سر نابرابری ها اجتماعیِ قانونی و یا عدم اعتماد بنفسی که جامعه تزریقش می کند( مثلا در مورد رانندگی زن ها) نیست! بنظرم اصل مشکل، ریز رفتارهایی در وجود زنان است که بدان عادت داده شده و حتی خود نیز بدان واقف نیستند. بدترینش این تظاهر زنان به ناتوانی در مواجه با جنس مخالف است که باعث می شود زنان خود به خود در امور نادیده گرفته شوند. در میان زنان این یک جور بیماری شایع است که در مقابل جنس مخالف بخصوص فرد مورد علاقه اشان یک جور فداکاری ویرانگر اتخاذ می کنند . آنها از اینکه آینه ای باشند در مقابل مردی که اندازه و قامت واقعی شان را نشان دهد وحشت دارند. این ترس ناخودآگاه ، که اگر من قوی و جسور، مستقل یا شجاع باشم دیگر مورد توجه مردان قرار نخواهم گرفت ! بنابراین زن به جای اینکه جسارت و استقلاش را صرف تغییر افکار عمومی جامعه اش کند، سعی می کند بر طبق عرف جاافتاده اش با تظاهر به ناتوانی، ترس و حتی نادانی! برای خودش مقبولیت بخرد یا کار خویش را راه بیاندازد! و جای تعجبی هم ندارد که کم کم فرد در قالب نقش خود فرو رفته و شخصیت پیشینش را از یاد ببرد. و خب با این وصف دیگر جای گله و شکایتی باقی نمی ماند که چرا نادیده گرفته شده و یا در امور مهم مورد مشورت قرار نمی گیرد و اظهار نظرها و رفتار هایش جک و مسخره می شود و یا وقتی فیزیک زیبایش را از دست می دهد با بی وفایی مواجه می شود ! این وسط زنی هم که نخواهد به این قبیل ضوابط و روابط جا افتاده تن در دهد می شود چوب دو سر طلا که هم از طرف جامعه اش طرد شود و اسیب ببیند و هم از طرف رفتار متظاهر هم جنسانش تخریب شود و حرف هایش را کسی باور نمی کند یعنی زنان پشت هم که نیستند هیچ زیر پای یکدیگر را هم خالی می کنند .