بی تردید یکی از بهترین نمایش های آیینی که تا به امروز دیده ام. از میزانسن های عالی تا نور و طراحی صحنه و گریم و البته صدا و موزیک که بسیار تلاش شده بود که نقایص قبلی که دوستان اشاره کرده بودند برطرف بشه. تجربه دیدن چنین نمایشی در روزگارِ امروز تئاتر، درست مثل رویت یک گل سرخ در دل برهوتی بی آب و علف بود. آنقدر این تلاش قابل ستایشه که فقط می تونم به محمد مساوات عزیزم دست مریزاد بگم و به بازیگران جوانی که چنین متنی رو بدون حتی یک تپق، این چنین قدرتمند اجرا کردند، بنامیزد...