«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
همیشه سعی می کنم دیدگاهی انتقادی و منصفانه برای نوشتن نظر داشته باشم ولی واقعا چیز بدی در کار ندیدم و از دیدن آن لذت فراوان بردم. به شخصه اولین بار بود که دیدم گروهی برای کاری اینقدر زحمت کشیده اند. گریم های سنگین و در عین حال زیبا ، طنز به جا و قدرت فیزیکی و گویشی بسیار بالای بازیگران از جمله برجسته ترین ویژگی های این نمایش است. تجربه ای بود کاملا جدید و از همه نظر یک سر و گردن از تیاتر های اخیری که دیدم بالاتر بود.
امیدوارم در اینده باز هم کارهای خوب دیگر از این گروه ببینم و در آخر از همه دست اندر کاران این نمایش برای آنهمه شور و انرژی مضاعف که به بنده دادند تشکر و قدر دانی می کنم.
پس از دیدن نمایش لازم دیدم که چند نکته را در باره ی آن بازگو کنم.
نکات زیر صرفا نظر شخصی اینجانب (مخاطب اماتور) می باشد:
- داستان کلیشه ای مانند سریالهای مذهبی تلوزیونی ، اساسا آدم تیاتر می بیند که چیزی نو ، متفاوت و هنری باشد نه فیلمنامه دمده ای مانند این.
- بازیها انصافا خوب و روان هستند
- این نمایش می توانست به جای ۱۰۰ دقیقه ، ۶۰ دقیقه باشد. از نیمه دوم به بعد دایم به ساعت نگاه می کردیم و منتظر پایان بودیم. داستان کند و بی کشش خصوصا در نیمه دوم.
- ۳۵ هزار تومان بلیط واقعا برای این نمایش زیاد است
- عدم وجود عمق و نمادگذاری در نمایش ، چیزهایی که یک تیاتر خوب را از معمولی جدا می کند.
در کل این نمایش را دوست نداشتم ، اولین بار بود که نظر کاربران عزیز تیوال خلاف سلیقه بنده از آب در آمد.
امشب به تماشای این نمایش نشستم ولی اتفاقی افتاد که تمام روح و روانم را آزرد. با آنکه چند شب از شروع اجرای نمایش می گذرد دوستی ۴۰-۴۵ ساله و به ظاهر عکاس(نمی دانم چه عکاسی بود که حتی بلد نبود صدای اتوفوکوس دستگاهش را خاموش کند تا سوهانی بر اعصاب ما نشود) تمام تمرکز ما را بهم ریختند . فضا در این کار بسیار مهم است که متاسفانه آقای عکاس کاملا آن را از بین بردند. واقعا باید فکری به حال این وضعیت کرد. بنده در آخر نمایش اعتراضم را به عوامل سالن و خود عکاس مذبور اعلام کردم و فقط یک ببخشید شنیدم و من ماندم و این اعصاب آزرده.
از گروه اجرایی تشکر می کنم به خاطر تلاشهایی که برای نمایش کرده اند ولی گله مندم که کسی دلش به حال تماشاگری که از وقت و دسترنج خود به پای این کار ریخته نسوخت. فقط اجرا کردند و رفتند.
در آخر دیدن این نمایش را توصیه نمی کنم چون برای مخاطب خود ارزش قایل نیست.
پوزش از این حرفهای تلخ و گاهی تکراری ،
علی حسینی
نمایش جالبی بود و قطعا ارزش دیدن را داشت. طنزها خوب و به جا بودند و در نقاطی از نمایش نقدهای خوب و عمیقی به جامعه ی امروزی ایران مشاهده کردم . دیالوگ های روان و بی نقص ، سایه ی زیبای بازیگر روی پرده پشتی که به داستان فضای جالبی داده بود،سعی در ارایه ی کاری نو و ...
فقط تنها نقطه ضعفی که به نظر بنده آمد پرت شدن حواس بیننده توسط دوستانی بود که افکتهای صوتی کار را زنده اجرا می کردند. به نظرم اگر نور کار بیشتر روی استاد هاشمی متمرکز می شد بسیار بهتر بود. چون دوستان صدا دایم مشغول اماده کردن وسایل مختلف بودند چشم را گاها از صحنه می ربودند .
و در اخر هم با تشکر از استاد هاشمی و همه عوامل اجرا که شب خوبی را برای بنده و همراهانم ساختند به همه دوستانی که موفق به دیدن این نمایش نشده اند در اندک زمان باقی مانده، دیدن آنرا توصیه می کنم .
*پی نوشت : گله ای دارم از برخی دوستان تماشاگر نه فقط در این نمایش، بلکه در اکثر نمایش ها که متاسفانه موارد ابتدایی از قبیل روشن نکردن صفحه موبایل، بی جا و بلند نخندیدن، صحبت نکردن و ... را رعایت نمی کنند. امید دارم به افزایش روز افزون فرهنگ احترام به حقوق دیگران.
با احترام ، علی حسینی