من این نمایش رو دوست داشتم. همزاد پنداری با صحنه های نمایش، هر لحظه ذهنمو درگیر خودش می کرد. اگه از ابتدای نمایش باهاش درگیر نشین، ممکنه تا انتها هیچ لذتی نبرین. پس به نظرم با دقت بهش نگاه کنین.
تئاتری که مخاطبش رو وادار به فکر کردن کنه، قطعا ارزش دیدن داره.
اینکه چند بازیگر برای ژنرال و مارگریت درنظر گرفته شده بود، برام خیلی جذاب بود. بازی بازیگر نقش اصلی مارگریت، ستودنی بود. موسیقی میتونست پربار تر باشه و بیشتر در صحنه ها همراهی کنه. به نظرم پخش ویدیو و تصاویر خیلی مناسب این سالن نبود. حداقل منو مجذوب نکرد و توجه زیادی بهش نداشتم.
من پیش نمایش رو دوست نداشتم، چون همهمه بود و منو با خودش همراه نمی کرد. بعضا رها می شدم از بازیگر.
من کارگردان رو تحسین میکنم. چون در وادی ای که هرکس تلاش میکنه از چارچوب خارج نشه، جرئت کرد و جزییاتی رو به نمایش اضافه کرد که حتی تا پایان کار مطمئن نبود مورد توجه مخاطبینش قرار بگیره یا نه.
در نهایت دوست دارم یکبار دیگه، این نمایش رو ببینم.