با سلام،به نظرمن این فیلم مخصوص تماشاگر (خاص) هست،ازنظرمن به عنوان یک تماشاگر (عام) ازآقای عطاران با این پیشینه مثبت انتظارات بیش از این بود،یک سفرنامه یا فیلمنامه با موضوعی ساده با دیالوگ و تکه کلامهایی که همه ما بارها شنیدیم برای پیشبرد فیلم به عنوان استراتژی انتخاب شده بود،فیلم فاقد یک معنا و مفهوم عمیق بود..،البته از حق نگذریم یک سری محدودیتها وخط قرمزهای جامعه رو به خوبی به تصویر کشید،مثل دست ندادن با اون خانم فرانسوی یا تصویر خانم فراهانی،یا دزدیدن نردبون یا دزدی توسط یک هموطن ایرانی در کل تخریب فرهنگ ایرانی در تقابل با ملل دیگر،وخیلیها معتقدند این سکانها بیشتر باعث تخریب وجهه ایران شده، نظرات مخالفها:یک فیلم کم خرج با دوسه بازیگر اصلی که به علت فقدان پرداخت و کمبود امکانات تبدیل به یک فاجعه میشه با یک پایان توهین آمیز به مخاطب،پیام فیلم این بود که خارج رفتن بده و تمام اشخاصی که رفتن نا موفق بودن و تمام آمالها وآرزوها رو میشه توی وطن جستجو کرد،شاید زمان کوتاهتر فیلم گویای این مطلب بود که این فیلم کشش بشتری نداره،یا بهتر بود در قالب یک فیلم مستند تلویزیونی ارائه بشه... البته با وجود این فیلم ما باز هم آقای عطاران رو دوست داریم..و امیدواریم از کارهای آیندش لذت ببریم..