«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
کار قبلی این کارگردان به نام "بیست متری" رو سال گذشته در تماشاخانه باران دیدم و بسیار لذت بردم. وقتی متوجه شدم کار جدید دارن ترغیب شدم که ببینم این بار در چه موضوعی ورود می کنن چون تم کار قبلی شون رو خیلی دوست داشتم.
در "عکس خانوادگی" جدا از اینکه با یک متن عالی از مرحوم استاد محمد رو به رو هستیم، بازی های بسیار خوبی از آقای امام بخش و خانم گلستانی شاهد هستیم، البته من به شخصه بازی آقای عدل پرور در بیست متری رو بیشتر پسندیدم.
طراحی صحنه کار رو خیلی دوست داشتم و به نظرم بسیار هوشمندانه با توجه به موضوع انتخاب شده بود.
به طور کل وقتی دغدغه های یک جامعه در قالب تاتر به تصویر کشیده میشه، درکش برای مخاطب راحت تر صورت میگیره و ما در این نمایش با یکی از معضلات ریشه ای و بنیادین جامعه خودمون رو به رو هستیم.
خوشحالم که یک اثر حرفه ای دیگه از یک کارگردان حرفه ای دیدم و به دوستان پیشنهاد می کنم به تماشای این نمایش بنشینند.
یک اجرای دیگه از این نمایش رو چند سال پیش دیده بودم. از تغییرات مثبتش میشه به تعیین یک خط و فضای مشخص برای هر بازیگر اشاره کرد که به نظرم تاثیر مونولوگ ها رو دوچندان کرده.
البته اگر نور بهتری برای بازیگران به کار گرفته میشد، قطعا جذابیت فضا با توجه به نبود دکور، بیشتر می شد.
در کل، حس نوستالژیک کار و بازی روان و حرفه ای بازیگرانش رو دوست داشتم.
رگه هایی از مکتب فکری "یونگ" رو به وضوح میشه در اثر دید که بسیار زیرکانه توسط استاد تهرانی انتخاب شده.
فکر میکنم هر کسی که نمایش رو میبینه بتونه به راحتی با فضای محیط کاری که به تصویر کشیده شده، همذات پنداری کنه.
در کل برای علاقه مندان سبک گروتسک، اثر قابل ملاحظه ای محسوب میشه.