علی رغم نظر شما من احساس می کنم به شدت به درد صحنه می خوره ، اما با دشواری های خاص خودش، چیزی که برای من خیلی جالب بود ، جزئیات حرکت ، کندی حرکت، و حرکات انتخابیست ، در هر دو بازیگر، که حتی با کمی اغراق می شه گفت ، خاصیتی شبیه به کلوزآپ در سینما رو می ده، یعنی لحظه ای که یک حرکت کوچک رخ می ده، تمام نگاه رو معطوف به خودش می کنه.
موافقم ... نمایشنامه شاهکاریست