از آنجا بگویم که همان صورتی را هم که با سیلی سرخ کرده بود با سرخی خون پوشاندند ؛ سیاهی زلفش را با رخت سیاه پوشاندند ؛ آستینی که برای خود بالا زده بود را هم با حجاب پوشاندند ؛ گفتند رقص چاقو بود حرکات چاقو که رقصیدنش را با آن پوشاندند ؛ پوشاندند اما آزادی از زیر همان رخت و روسری رخت بست .
بدانید اگر روزی بهار طولانی شد همان کسانی که حق خود را فریاد زدند به خاک برگشته و همدست فصل بهار شده اند ؛ چه عطری دارد گلی که از قلب آن ها می روید... چرا که این روزها دیگر گیس هایش را با خاک می پوشانند

من زندگی را دوست دارم

ولی از زندگی دوباره می ترسم!

دین را دوست دارم

ولی از کشیش ها می ترسم!

قانون را دوست دارم

ولی از پاسبان ها می ترسم!

عشق را دوست دارم

ولی از زن ها می ترسم!

کودکان را دوست دارم

ولی از آینه می ... دیدن ادامه ›› ترسم!

سلام را دوست دارم

ولی از زبانم می ترسم!

من می ترسم،پس هستم

این چنین می گذرد روز و روزگار من

من روز را دوست دارم

ولی از روزگار می ترسم!

*حسین پناهی*

*نامردمانی که نامرد را زن دیدند*

مردان یک نفر را بی حجاب دیدند ؛ خانواده آن یک نفر از ترسش داغ دیدند ؛ اما مردان واقعی آن روز مرد ندیدند ؛ حاصل طرز فکری که نامرد را زن ندیدند!