برای بار دوم این نمایش را دیدم. متن، کارگردانی، بازی‌ها، نور و صدا بسیار عالی و هوشمندانه همه در جهت رسیدن به یک هدف در هم تنیده شده بودند. تمام عناصر نمایش حول محور "بودن " در جای خود ایفای نقش می‌کردند. حس متناقض تمام‌شدن و تمام‌نشدن در سراسر نمایش در مخاطب ایجاد شده و در پایان نمایش کامل می‌شد و این حس برزخی بازیگر در دل‌نکندن از سالن و اجبار به ترک آن‌جا به اوج می‌رسید. دست مریزاد به این گروه.