خسته نباشید میگم به تمام عوامل این کار. دیشب تأتری به معنای حقیقی و واقعی کلمه دیدم. نمایشنامه‌ی عمیق، پرمعنا، سمبلیک و انسانی از متئی ویسنی‌یک همراه با کارگردانی و اجراهای حرفه ای موجب خلق یک کلیت ارزشمند، زیبا و تماشایی شده است که به راستی به رسالت این هنر پایبند مانده . به قول استاد بزرگمان ؛ تأتر بعد از روشن شدن چراغ های پایان اجرا تازه آغاز می‌شود و تأتر چیزیست که تماشاگر با خود به همراه می‌برد.
این اجرا به درستی استعمارگر های بزرگ و رویکردشان نسبت به ملت های مستعمره ( به سان سگی در ته چاه) را نشان می‌دهد و در پایان می‌بینیم که این دو خود عروسک و پاپتی بیش نیستند که در چاهی دگر در سطحی دیگر قرار دارند.
امیدوارم در این دورانی که تاتر مورد هجوم بی‌رحمانه پدیده ای به نام «تاتر تجاری» قرار گرفته و هدف اش معنا زدایی و سطحی کردن این هنر فاخر و همچنین ایجاد سلیقه ای جدید برای توده است، ما بیشتر و بیشتر شاهد اجراهای ناب و درستی همچون « جیب هایی پر از نان» باشیم.