- علاقهمند به داستان کوتاه. موسیقی سنتی. ورزش . پیاده روی. نقاشی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
در یک کلام عالی بود، هر دو بازیگر تسلط بر بدن و فرم اجراشون بی نظیر بود.
ابتدای کار کسل کننده بود ولی دقیقا نمایش بر همین مبنا بود که کسل بشین و حس بطالت و ملال رو بگیرید.
من حقیقتا به خاطر ایمانوئل اشمیت این نمایش رو رفتم ببینم. اما حس میکردم از مفهومی که نمایشنامه میخواست بیان کنه چیزی باقی نمونده بود و این موضوع ضدحال بزرگی برای من بود.
البته دکور و لباس ها و اجرای اپرا خیلی جالب بود و سرگرم کننده. حرکات نمایشی عالی بود و بعضی صحنه ها رو وفادار بودند به نمایشنامه دوست داشتم.
اما نکته قابل توجه این بود که واقعا تماشاگران غیرتئاتری بودند. بلند بلند حرف میزدند. گوشی هاشون رو اصلا سایلنت نمیکردند و تقریبا انگار اومده بودند سینما چیپس بخورند. هر بار سر من از سر و صدای یک تماشاگر به یک طرف میچرخید و واقعا غیرقابل تحمل شده بود.
😩😩😩😩
کمتر نمایشی بوده که من رو به هیجان آورده باشه،
اما امروز این نمایش به عمق وجودم رسوخ کرد. در لحظاتی پر از خنده میشدم و در لحظاتی اشک بی امان میبارید.
محتویات نمایشنامه رو میدونستم اما فکر نمیکردم با این بازی از بازیگران، انقدر تحت تاثیر قرار بگیرم.
برام بسیار قابل فهم و درک بود.
اگرچه روز دوم اجرا بود، نمایش دلپذیری ارایه شد.
نمایش گنگی بود… بازیگرا خیلی زحمت کشیده بودن ولی واقعا ۴۰ دقیقه اول کمکی به فهم چیزی نمیکرد… بازیگر نقش ساواک (فرهاد) نقش باورپذیری نداشت.
شعبده باز هم تقریبا اضافی بود به نظرم