واقعا چه حرفی برای گفتن داشت؟!!! یکی از سخت ترین یک ساعتهای زندگیم بود... بغلم دستیم که از وسطهاش خروپف میکرد... بازی ها رو دوست نداشتم... به نظرم به شدت مصنوعی بود و انقدر داد زدن که با سردرد از سالن اومدم بیرون... متن ضعیف و طراحی صحنه به شدت بی روح...رابطه زن و شوهر جوری بود انگار دو روزه همو میشناسند... تو چهره هیچ کدوم نگرانی از گم شدن سگ رو نمیدیدی انگار مدادشونو گم کرده بودند! یکی از ضعف ترین کارهای بود که دیدم!
تنها نکته مثبت دیدن روی ماه خانم گلاب ادینه بین تماشاچی ها بود

بچه ها رو ببریم تئاتر... نه فقط برای تئاتر دیدن... برای آشنایی با فرهنگ تئاتر دیدن! تئاتر بچه ها معمولا زیر یک ساعته... میشه قبلش برای بچه ها خوراکی خرید و سیرشون کرد... تئاتر جای خوردن چیبس و پفک نیست!! بچه ها میتونن پنجاه دقیقه چیزی نخورن! باید به بچه ها یاد داد موقع تئاتر بلند بلند حرف نزنن... بچه ها بلد نیستند ما باید بهشون یاد بدیم... وقتی یه بچه ای از تئاتر خوشش نمیاد به نظرش احترام بذاریم و بریم حتما باید صد بار بلند بلند اعتراض کنه تا قبول کنیم! که صد البته تمامی این فرهنگ سازی ها به شرطی اجرا میشه که خودمون هم بلد باشیم...
تئاتر هوش پشه ای... اگه کودکی دارید که وابسته دنیای مجازیه دیدن این تئاتر خالی از لطف نیست...