دیدن این نمایش مثل این بود که به دیدن یک گالری آثار هنری رفته باشی.
جسورانه و متفاوت.
فکر میکنم همیشه دنبال این هستیم که در سالن تئاتر، درام ببینیم و بخندیم و هیجانزده بشویم. اما این نمایش هیچکدام اینها را ندارد. انگار میخواهد به ما یاد دهد که در برابر تئاتر هم میشود همان صبری را داشت که در برابر تابلوی نقاشی یا هر اثر هنری داشت. تماشاگر امروز ما بی حوصله و صبر است. و شاید تحمل دیدن یک گالری نقاشی را ندارد. اما چیزی که برای من در این نمایش مهم شد این بود که من دارم ساعتها به یک تابلوی نقاشی نگاه میکنم و لازم است دقیق تر و با حوصله تر به وجوه هر اثر هنری نگاه کنم. حتی اگر در یک سالن تئاتر اتفاق بیفتد.
به هرحال انتخاب این نمایش هم از سوی سالنی مثل ایرانشهر که همیشه دنبال آثار پاپولار است، عجیب بود.
به گروه اجرایی برای داشتن چنین جسارتی باید تبریک گفت.