خسته نباشید می گم به تمامی عوامل مانستر .

.
.
مهم ترین نکته ایی که در طول اجرا ذهنم را درگیر کرده بود ، این بود که یک تئاتر یا اثر هنری حتما نباید حرف مهمی برای زدن داشته باشد . به خاطر مشکلات متعدد اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی تهِ ذهنیت درصدی از مخاطبان جدی تر، این بذر کاشته شده که دنبال نقد یک مسئله ایی یا حرف مهمی در یک اجرا بگردند .
کمااینکه ما ژانرهای گوناگون داریم و سرگرمی بسیار مسئله مهمی است . ساختارکمدی یا وحشت و ... . شوخی ها و طنز هایی که به دور از مسائل کمر به پایین باشد .(اشاره غیر مستقیم به کلوچه گفتن های بیلمن )

مانستر با باکمدی جان کاراکترهایش را بر دل ما می نشاند و با وحشت مارا میخکوب کند . با شروع نمایش من ناخودآگاه یاد حوض نقاشی افتادم ولی ... دیدن ادامه ›› دقایق پایانی مانستر خود را جدا کرد . بازیگران ، با تجربه ایی که در کوله بار خود دارند خیلی ماهرانه کارگردانی را در خود هضم کرده اند و کارگردان پاساژ های ریتمیک را به خوبی رعایت کرده بود . طراحی صحنه برای منی که در ردیف ۴ صندلی ۱۱ نشسته بودم کمی اذیت کننده بود چون یه جاهایی بازیگران رو ماسکه می کرد ، ولی در کلیت خوب و درست بود .موسیقی نقشه داستان را زودتر از موعد نمایان می کند و بنظرم به تعویق انداختنش (به تعویق انداختن فضای دلهره آور) به پاساژ ژانر کمک بیشتری می کند ، اما موسیقی هم در کل نمره قابل قبولی می گیرد .
در آخر می تونم بگم لذت بردم از این نمایش و پیشنهاد می کنم شماهم ببینید .