طلسم مرداد ماهِ خالی از تئاترِ من، سه روز پیش با شکوفه های گیلاس شکسته شد !
شروع پر نور نمایش و روبرو شدن با دیالوگ هایی مثل "زمان بر هردوی ... دیدن ادامه ›› ما یکسان نمیگذرد؟" همانا و به چالش کشیده شدن ذهن من و میخکوب شدن جسمم روی چهاردهمین صندلی از پنجمین ردیف تئاتر شهر همانا ...
زمان نمایش برای من طولانی گذشت اما کسالت بار نه..
سکوتی که در حین نمایش بر سالن مسلط بود تماشایی و دلچسب بود..
با این وجود حس و حالم چه در حین تماشا و چه چندین روز بعد از این تجربه هنوز درگیر تلاطم و تغییره..
گاهی یادآوری بعضی قسمت ها وجودم رو پر میکنه از لذت و گاهی فکر کردن به تمام سوالات بی جوابی که در ذهنم کاشته شد فقط سردرگمی وگیجی برام بجا میزاره! همینقدر رو مطمئنم که حداقل  اگر مفهومی خارج از برداشت های شخصی من در نمایش وجود داشت به روح و جان من نفوذ نکرد!
از لحظه ورود سامورایی من معلق و شناور در اتمسفر سنگین و آرام نمایش جلو اومدم تا حدوداً یک سوم پایانی که یکباره احساس کردم در دنیایی خیلی دورتر از بقیه رها شدم..سوالی که از پس سوالی دیگه در ذهن من جوانه زده بود و نه تنها برای همراه موندن با سیر اتفاقات به من کمک نمی کرد بلکه مثل افکار سامورایی، از یک طرف پای من رو به سمت موندن و پیدا کردن جواب برای سوال قبلی می کشید و از طرفی دیگه دستم رو به سمت همراه موندن با نمایش و به جلو پیش رفتن ..
و فکر میکنم این اصلی ترین مشکل من با نمایش بود.. احساس میکنم علی رغم تمرکز و غرق بودن در اجرا، از یک جایی به بعد دَرِش گم شدم!
عناوینی که مطرح میشد در نگاه اول هوس انگیز بود اما هر چه جلوتر رفتم فقط به تنوع این عناوین اضافه شد و مفهومی پیوسته در ذهن من شکل نگرفت!
سامورایی زمانی که به پل میرسه خودش رو سایه یک سایه معرفی میکنه..در اخر نمایش اما طی یه گفتگوی شتاب زده با سایه خودش متقاعد میشه که شخص، خود اوست و سایه اش فقط سایه او.. واین سوال که خود سامورایی که بود و چطور مطمئن شد که سایه همان اتمان نیست هنوز برای من پابرجاست!
مگر نه اینکه سایه از هر جهت از او جلوتر بود حتی در ابراز عشق به زن؟ حتی در طلبیدن او به جنگ؟ از کجا مطمئنیم که سامورایی سایه ای نبود در جهانی دیگر؟یا بُعدی دیگر؟که در اصل کلام خودش بود که برعکس نوشته میشد و کلام سایه جهت نوشتنش درست بود؟و کدام یک صاحب زمان اصلی و جهان واقعی بودن؟یا اصلا زمان و جهان واقعی وجود داشت یا همه چیز سایه ای بود از سایه دیگر؟
و مگه محتمل نیست که جهان های مختلف اکنون های متفاوتی داشته باشند؟ زن وسامورایی هر دو یک زمان رو و یک جهان رو شریک شده بودند؟سایه و زن چطور؟ استاد و زن چطور؟
وقتی به تصویر شخص در یک آینه نگاه کنید یک بازتاب میبینید ولی وقتی همان شخص در یک اتاق با هزار آینه ایستاده هزار بازتاب ازش شکل میگیره..این مصداق همان سایه ی یک سایه بودن نیست؟یا اشارات مختلف نمایش به این موضوع که همه این ها صحنه نمایشی ست که تماشاگر حتی ممکنه بازیگرانش رو نبینه و صداشون رو نشنوه اما صحنه همچنان وجود داره ونمایش همچنان در جریان هست! اصلا تماشاگر واقعی "ما" بودیم؟!
یا مثلا من هنوز نمیدونم شکوفه دادن درختان گیلاس که نمادی ست از زنده و رونده بودن عمر در عین کوتاه بودنش و یا مفاهیمی مثل ایکیگای که به دنبال معنی و ارزش دهی به زندگی انسان هست، چرا و چطور در کنار عبارات زیر قرار گرفت و اصلا میخواست چه منظوری رو برسونه؟!

"زندگی همه بیهودگی ست و سخت کوشیدن و به جایی نرسیدن
زندگی بی معنایی ست شگفت انگیز
و زندگی اکنون است و این اکنون،اکنونی بی حاصل!
و هرجا بین مرگ و زندگی ماندی هر بار مرگ را انتخاب کن  "
در کل ذهنیت من با توجه به شنیده ها وخوانده هام این بود که احتمالا با نمایشی مواجه میشم که فضای آرام کننده ای داره واصلا یه مدیتیشن دوساعته ست برای کم کردن شلوغی های ذهن.. که البته قسمت من از این نمایش جور دیگه ای رقم خورد!! 

شکوفه ها برای من مصداق غذای اعیانی و دهن پر کنی رو داشت که عطر خوش و رنگ و لعابش دهن رو آب میندازه اما حین خوردن جای خالی عناصری انقدر زیاد احساس میشه که با وجود اینکه مطمئن نیستی دقیقا چی کم داره نه از غذا سیر میشی و نه پَسِش میزنی!

و من همچنان حیران از اینکه در این جهان که چون پلی گذشته مرده رو به آینده خفته وصل کرده؛ دقیقا در این اکنون میرنده،هنوز زمانی هست برای تماشای شکوفه های گیلاس؟!

لینک مطالبی که مطالعشون برای من مفید وقابل تامل بود رو این پایین مجددا به اشتراک میزارم :

https://www.tiwall.com/wall/post/260642
https://teater.ir/news/43344
https://www.tiwall.com/wall/post/259441
https://aftabyazdonline.ir/?newsid=3302
http://fardmag.ir/%D8%B4%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%C2%AD%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%B3/