بسیار لذت بردم. بعد مدتها یک درام تلخ پرمعنا رو دیدم. با جملاتی قشنگ.
خیلی باید تلاش کنید تا در صحنه و معنای داستان گم نشوید.
آنقدر ضرباهنگ داستان تند بود که در مدت 85 دقیقه فقط دنبال ریتم داستان بودم و اصلا متوجه مشکلات محیطی سالن نشدم.
و آخرش که برای یک دقیقه گریستم: برای سرنوشت محتوم انسان.