قسمت جذاب کار برای من بازی فوق العاده آقای سعید چنگیزیان و موسیقی بود. ولی خوب اگه بخوام به نقطه ضعف اشاره کنم، این بود که قسمت‌هایی از داستان مبهم بود و شاید نکته‌ای که تو ذهن کارگردان بوده نتونسته به خوبی به مخاطب انتقال داده بشه(مثل توپهای پینگ پونگ!) و یه جاهایی احساس می کردم از فضای اصلی فاصله گرفتم.
برای منی که عادت دارم بعد از دیدن اجراها از خودم بپرسم دیدن این کار چی بهت اضافه کرد؟ جوابم برای این نمایش شاید این باشه که بتونم بگم بهم یادآوری کرد تو این روزهایی که ممکنه پر باشه از امیدواری و ناامیدی، هنوز پنجره‌ای باز است...
و در انتها پیشنهاد می کنم اگه خواستی این کار رو ببینی قبلش نگاهی به منطق الطیر عطار بندازی تا بتونی بیشتر متوجه ارتباط ها بشی....