سید امیر هاشمی طباطبایی فعال هنری

هوالنور
امشب افتخار این را داشتم که شاهد اجرای نمایش حناق به نویسندگی و کارگردانی هنرمند کاربلد جناب علی بابایی و تیم حرفه ای و صمیمی ایشان باشم
همیشه بر این باور بوده ام که هنر نه سلیقه ،مگر در باب مخاطب ، و نه تنها برای انتقال زیبایی و عواطف گوناگون بلکه علمیست که فرمول های فلسفی و زیبا شناختی خود را چه در محتوا و چه در فرم دارد که وظیفه ی شناخت ،آگاهی بخشی ، برخورد منطقی و علمی و درمان گره ها و اختلالات فردی و اجتماعی را در اندازه های گوناگون به دوش می کشد
اما تئاتر حناق
اگر چه موضوعی رئالیستی ، الهام بخش خالق این تئاتر در خلق اثر ش بوده است اما وی به خوبی توانسته،که از فضای ابژکتیو گذر کرده و منویات قلبی خود را با وام گیری از مکتب سورئالیسم ، با گروتسکی طنازانه به فضای سوبژکتیو تبدیل نماید،البته در این میان نمی توان بهره گیری به جا و آگاهانه از آکسسوار صحنه ، که قدرت خالق اثر را در تبدیل شمایل ابزار به نمایه و نماد به رخ می کشد در بیان روایت موثر اثر و خلق تصاویر معناگرا نادیده گرفت
باید گفت سالها کار تئاتر و کسب تجارب گوناگون به علی بابایی قدرت تشخیص و طراحی میزانسنی صحیح و تاثیر گذار داده است که برای مخاطب قاب لانگ ... دیدن ادامه ›› شات صحنه را جادووار در لحظه تاثیر گذار به اندازه نمای مدیوم و حتی کلوزآپ تبدیل می کند تا مخاطب سوژه را آنگونه که گرداننده و خالق اثر می خواهد در ذهن ثبت و فهم نماید
از بحث نویسندگی خوب و کارگردانی درست که بگذریم
نقش بازیگران را نیز بر روی صحنه نمی توان نادیده گرفت بازی استادانه رویا جزینی و کاوه سوری با نقش آفرینی متفاوت از نقش های گذشته اشان و بازی پر از احساس نسیم محمدی و بازیهای زیر پوستی مبینا گروسی را باید ستود
اگر چه ناهماهنگی های ریزی در اجرا گروه فرم بود ولی آنچنان محسوس به نظر نمی آمد و در کل کار خود را با نمره ی قابل قبولی به اتمام رساندند
و باید گفت که بازیگر خردسال اثر شیرینی نان خامه ای را به صحنه می بخشید
موسیقی اثر هم قابل توجه بود و هماهنگی خوب نوازندگان با اجرای نمایش به گونه ای بود که لحظه ای مفارقت در نواختن آهنگ و افکت های صدا و اجرای درام بازیگران به چشم نمی آمد و این جای تبریک دارد
سایر عوامل و عناصر هم به اندازه و به جا بودند تا جایی که احساس کردم در یکی از سالن های تهران به دیدن یک تئاتر خوب نشسته ام
افسوس که تنها ضعف محسوس ریشه اش در زیر ساخت تماشاخانه و نبود امکانات مکفی برای اجرای اثر بود و نه در خود اثر ،معضلی که سالهاست دامن‌گیر تئاتر استان البرز شده است ،هر چند که این گروه برای کمرنگ کردن این مقوله ،سنگ تمام گذاشته و به حق از یک دانه تخم مرغ ،پیتزای پپرونی بر سفره ی هنر استانشان گذاشته اند

هنرمندان عزیزم برای شما بهترین ها را آرزومندم ،همیشه بدرخشید