فارغ از کیفیت اجرا که دوستان نظرات متفاوتی دارن به نظرم این نمایش رو باید دید،
(میشل فوکو نظریه ای داره مبنی بر اینکه در جوامع مدرن مردم دچار این توهم میشن که تمام کارهاشون توسط دوربینی ثبت میشه، جامعه ای که مانند زندانه و انسان ها لبریز از اضطرابی که ناشی از نداشتن حریمی خصوصی است)
با توجه به سختی های اجرای این نمایشنامه که بخشی از این سختی ها اجتناب ناپذیره نمایش خوبی بود، نمایشنامه کرکودیل رو خونده بودم و دوست داشتم ، اما تغییراتی که این گروه در نمایشنامه اعمال کرده بودن هم برام جذاب و غیر قابل پیش بینی بود، هرچند حذف پیرمرد بخشی از مفهوم نمایشنامه رو از بین برده بود ولی همین اجرا هم نقدی بر زندگی پر از تشویش ما تو جامعه ی مدرن داره.
خسته نباشید به این گروه جوان و پر انرژی🙏🏼