از دوستی شنیده بودم نمایش خوبی نیست ولی بالاخره رفتم گرچه دیر و بی شوق و ذوق ... ولی به نظرم از جهات بسیاری فوق العاده عالی بود .
... جدا از جنبه های هنری جالب :
- دکور و نور پردازی - توان علی نصیریان در بازی در حالیکه فقط روی یک صندلی نشسته ( ردیفهای جلو رو مزیتی است )- نمایش خوش ساخت و ووو - ( تنها ایرادش کیفیت صدای بعضی دیالوگ های با میکرفون بود )
موضوع مسئولیت اخلاقی ، هویت و رفتار روانشناسی ، و بار معنایی نمایش بود که خیلی پربار بود و آدم رو به فکر وامی داشت و کماکان وا می دارد .