این یک نظر کاملا غیر تخصصی از دید یک تماشاگر عام است:
این نمایش با توجه به سبک نمایش و نوع داستان و تعدد بازیگران و ارکستر بزرگ و سالن مناسب پتانسیل این را داشته که به نوعی به "شهر قصه" این نسل تبدیل شود اما متاسفانه این پتانسیل به هدر رفته.
نکات مثبت:
1. در لحظه ای که پرده بالا میرود و نمایش شروع میشود منظره ارکستر و نورپردازی و لباسهای رنگین بازیگران بسیار چشم نواز و امیدوار کننده است.
2.موسیقی در مجموع زیبا و دلنشین است.
3.بازی ها و حرکات موزون
... دیدن ادامه ››
:) زیبا است.
4.نورپردازی به خوبی در خدمت نمایش است.
5.بازی داریوش موفق ، شادی شعبانی ، ملیحه بقایی و شهرام قائدی دوست داشتنی است.
نکات منفی:
1.زمان طولانی (نیمه اول داستان ریتم خوبی داشت، اما نیمه دوم بخصوص قسمت مربوط به حمله دار و دسته گربه ها خییییییلی طولانی بود بی آنکه نقش قابل توجهی در پیش برد داستان داشته باشد. )
2.بعضی از شخصیت ها کار خاصی جز پر کردن صحنه نداشتند.
3.داستان تا حدی بی منطق بود .
4. در برخی قسمتها صدای موسیقی بر صدای بازیگران غلبه داشت و دیالوگها درست شنیده نمیشد و این پیگیری داستان را مشکل میکرد.
4.بعضی از شوخی ها صرفا به قصد خنداندن تماشاگر به متن اضافه شده و با فضای نمایش بی ارتباط بود.مخالفتی با خنده و شادی ندارم، ولی تصور میکنم شوخی هایی که بدون ارتباط به فضای نمایش به آن چسبانده شده در مجموع باعث شده نمایش از یک اثر کلاسیک فاخر به یک نمایش صرفا سرگرم کننده تبدیل شود.
در مجموع نمایش سرگرم کننده و چشم نواز و گوش نوازی :) بود که برای سرگرمی و لذت بردن مناسب بود اما حرف خاصی را مطرح نمیکرد.
و اما چند نکته که به مسئولین سالن و بعضی تماشاگران نه چندان محترم مربوط است و نه به گروه اجرایی:
-حضور بچه 5- 6 ساله در سالن این نمایش چه معنایی دارد؟ به فرض آنکه بچه چیزی از این نمایش سر درآورد (که بسیار بعید است) کدام عقل سلیمی از بچه کوچک توقع دارد که بیش از دو ساعت بی حرکت و آرام سرجایش بنشیند؟
-تا جایی که من خبر دارم تالار وحدت فاخرترین سالن این کشور بوده و هست. اما ظاهرا قرار است در راستای برقراری عدالت اجتماعی اگر نمیتوانیم تئاتر گلریز را به سطح تالار وحدت برسانیم باید تالار وحدت را به سطح تئاتر گلریز برسانیم. در بدو ورود با افرادی مواجه شدیم که مشخصا برای بار اول وارد تالار وحدت (و احتمالا سالن تئاتر) شده بودند و با تعجب و تحسین مشغول سلفی گرفتن و تهیه عکس خانوادگی با تک تک مجسمه ها و تزیینات در و دیوار سالن انتظار بودند. در داخل سالن هم همین افراد (که تعدادشان کم هم نبود) داااااااااائم مشغول بازی با موبایل و عکس گرفتن بودند. نکته جالب این است که در شروع نمایش هم اصلا در مورد خاموش کردن موبایل ها تذکری داده نشد. برای کسی که برای اولین بار وارد چنین سالنی میشود طبیعی است که تحت تاثیر قرار گرفته، بخواهد از همه چیز (حتی کل نمایش !!!)عکس و فیلم بگیرد؛ اما مسئولین سالن باید حداقل در این مورد تذکر دهند. جالبتر از این، افرادی بودند که از ته سالن با فلاش!!!!!!! مشغول عکسبرداری بودند.
-حرمت امام زاده را متولی آن نگه میدارد. از اول تا آخر نمایش بدون اغراق هر 5 دقیقه یکبار در سالن باز میشد و چند نفر وارد میشدند. هر بار باز شدن در با هجوم ناگهانی نور به سالن و ایجاد حواس پرتی برای همه همراه بود . اما ظاهرا نه فقط دیر رسیدگان ، بلکه مسئولین تالار هم سالن تئاتر را با پیک نیک و دور همی اشتباه گرفته بودند.
بسیار بعید میدانم که تا سالها بتوانیم تالاری در حد و اندازه های تالار وحدت بسازیم. خوب است که حداقل قدر داشته هایمان را بدانیم و حرمت آنها را نگه داریم.