زندگی در تئاتر" از منظرِ نگارنده برای یک بازیگر نیز چالشی جدی و قابل اهمیت به نظر می رسد که در اجرای اخیر "حنیف سلطانی سروستانی" با اقتدار و استحکام توانسته است ثابت نماید که بعنوان بازیگر اول این نمایش بسیار بر بیان و بدن و حرکات و سلوک خویش بر صحنه تسلط دارد و بی تردید یکی از چهره های درخشان آینده ی هنرهای نمایشی خواهد بود او که این اثر را بعنوان پایان نامه ی دوره کارشناسی ارشد خود بر صحنه دارد، از ابتدای نمایش با همان غرور و نخوتی که در متن دقیق دیوید ممت پیش بینی شده است وارد صحنه می شود و لحظه به لحظه سالهای بازیگری یک هنرمند نمایش را از اوج تا افول طوری روایت میکند که در هر بار بر صحنه حاضر شدنش کمی او را پیر تر و شکسته تر از ابتدای نمایش حس میکنی . و این تفاوت بازی ریز و ظریف محقق نمی شود مگر با تسلط اعجاب آور و درخشان او بر تمام زوایای بازی اش و فهم درست از شخصیت پردازی ِ این نمایشنامه ی ارزشمند که امیدوارم در اجراهای جدی تر این گروه که در تالار مولوی و سالن های دیگر برگزار خواهد شد همین بازی درخشان و ستودنی تکرار شود
سید حسین متولیان ـ روزنامه جام جم ـ
فروش بلیط از تیوال
https://www.tiwall.com/p/zandegi-dar-teatr8/tags/critique

نمایش های ممتی به گونه ای است که گاها اجرای آن برای دانشجویان دشوار است چرا که ویژگی ضد قصه بودن آن و تمرکز بر روی دیالوگ های ممتی نیاز به تجربه زیادی در بازیگری دارد اما ما در این نمایش شاهد یک بازی ویژه بودیم و دانشجویان به قدری این نمایش را جذاب اجرا کردند که برای من حیرت انگیز بود. دکتر مختاباد اشره کردند که بازی بی نظیر حنیف سلطانی سروستانی به گونه ای دیالوگ های ممتی را روان اجرا می کرد، که ما عملا شاهد اجرایی فراتر از اجرای دانشجویی بودیم و این اثر واقعا شایستگی اجرا در بهترین سالن های کشور را دارد وی همچنین این اتفاق را شروعی عالی برای اجرا های بیشتر در دانشگاه تربیت مدرس دانستند و از رئیس دانشگاه خواستند که با حمایت از گروه های دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس این انگیزه را برای همه دانشجویان فراهم آورند. دکتر مختاباد اشاره کردند که این بچه ها شب های بسیاری را در پلاتو تمرین می کردند تا چنین پایان نامه درخشانی را در دانشگاه تربیت مدرس رقم بزنند
دکتر مصطفی مختاباد ـ استاد تمام رشته تئاتر دانشگاه تربیت مدرس ـ
۱۶ اردیبهشت لغایت دوم خرداد نود و هشت
مجموعه تئاتر مولوی سالن اصلی
آغاز پیش فروش نمایش زندگی در تئاتر در سایت تیوال
https://www.tiwall.com/p/zandegi-dar-teatr8

ما باید پشتیبان هم باشیم. این توانایی ناشناخته درباره تئاتر خیلی شگفت آوره

زندگی در تئاتر

زندگی در تئاتر را دیدم. کاری خوب و حرفه ای. نویسنده ی این نمایش، مامت، پر است از نمایه و نشانه و پر است از دیالوگ های زبان بازانه و تکراری و فضای سفید و آینه. آینه در آینه و کات های تند و تیز و سریع و میان متنیت هایی که باید بر آن اشراف داشته باشی و مردانی تنها .دو مرد تنها که در تئاتر زندگی می کنند و به مرور آن بزرگتر بر این کوچکتر مستحیل می شود و آن کوچک تر بر آن بزرگتر غلبه می کند. این هردوان به مرور روی اعصاب همدیگر راه می روند ولی در نهایت از هم جدا نمی شوند. سعی می کنند متمدانه با هم برخورد کنند ولی عاشقانه نه. دو نفر و نفراتی که در یک هوای عفن و خفقان انگیز در جایی دور زندگی می کنند و نجات آنها هم آنها را به ساحل امن و آرامش نرسانده است.
بازیگر در تئاتر مامت، همان گونه است که هست. یعنی ساده ،صمیمی. تئاتر او خود زندگی و خود هنر است.
بازیگر ادا در نمی آورد. زور نمی زند که دیگران را بخنداند یا بگریاند یا تصنعی با کلام و حرکات خود بینندگان را تشویق کند که برای او کف بزنند.
مامت، تئاتر را هنر می داند و به ریش بازیگران و نمایش نامه نویسان پرطمطراق می خندد.
به ریش کارگاه های بازیگری می خندد. به ریش متن های ادیبانه ... دیدن ادامه ›› ی آبکی می خندد.
هردو بازیگر حنیف سلطانی و سروش عباسی با مهارت از پس دیالوگ هایی که هر زمان تحلیل می روند و باز جان می گیرند به خوبی برآمده اند. مشکل این جاست که با تمام درد مشترکی که میان آنسان های ماوراء بحار و ایران وجود دارد، باز میان نیویورک و ایران همه چیز تفاوت از زمین تا آسمان است. اما تنهایی و بی کسی و مرگ و تم هایی از این نوع شمال و جنوب ندارد.
از همه ممنونیم .از احمد دامیار که می دانیم چه کشیده است و از صادق علیپور، مشاور کارگردان و از همه ی آنها که کارهایی می کنند که دیگران نمی کنند و آن عشق به تئاتر و زدگی در تئاتر است. برای دوست داشتن بیشترتئاتر مامت ،باید چند بار به دیدن او رفت و چندین بار کارهایش را دید. تئاتری که از کشمکش های آبکی و طراحی های کلاسیک و رمانتیکی بیزار است. مامت عاشق فاصله گذاری است و ارتباط با تماشاگر است. کارگردان توانسته با تمهیدات و بازی گرفتن از بازیگران تئاتر فراجنسیتی از پس این کار تا حدود زیادی برآید.

فیض شریفی

"زندگی در تاریکی – مردن در روشنی"
یادداشتی به بهانه اجرای نمایش "زندگی در تئاتر" در سالن سنگ دانشکده هنر

سید حسین متولیان



چراغ اول:
نام "دیوید ممت" که به جرات میتوان او را از نوابغ نویسندگی عصر حاضر دانست و از وی در کنار نویسندگان نامداری چون ... دیدن ادامه ›› "تنسی ویلیامز" نام برد ؛ بی شک برای هر علاقمند هنر نمایش انگیزه های مضاعفی برای تماشای یک اثر نمایشی ایجاد میکند! بخصوص که او نگاهی نقادانه و جدی به مدرنیزم جاری در ارتباطات انسانی را همواره مورد توجه قرار میدهد که همین خصلت ، او را برای من به "نیل پستمن" نویسنده ی کتاب ارجمند "زندگی در عیش مردن در خوشی" شبیه میکند.
حال میخواهد این نمایش "گلن گری گلن راس" با بازی و کارگردانی پارسا پیروز فر باشد یا یک اجرای صحنه ای و پایان نامه ی دانشجویی از "زندگی در تئاتر" که هنوز بازیگران و کارگردان آن نام خود را در میان نامهای درخشنده ی صحنه های نمایش پیدا نکرده اند.
و همین اجرای خوب دانشجویی از نمایشنامه ی "زندگی در تئاتر" که طی دو هفته روی صحنه ی سالن سنگ دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس رفت بهانه ی یاد داشتی ست که اکنون مشغول خواندن آن هستید.

چراغ دوم:
"زندگی در تئاتر" حکایت در هم تنیدگی هنر و هنرمند است! حکایت زندگی دو بازیگر تئاتر که یکی در اوج شهرت است و دیگری خام دست و تازه کار ... کسانی که روی صحنه ، برای تماشاچی، بدنیا می آیند ، روی صحنه بزرگ و سرشناس می شوند ، روی صحنه عاشق می شوند ، روی صحنه زندگی میکنند و روی صحنه زندگی شان پایان می پذیرد و در این بین چراغهایی را رو به آیینه ی شخصی خود روشن می نمایند.

چراغ سوم:
"احمد دامیار" کارگردان جوانی ست که با مشاوره دکتر "مسعود دلخواه" این نمایش را روی صحنه برده... و به راحتی از همین اجرا می توان عطر حضور یک نسل با انگیزه و هنرمند را در سالن های تئاتر استشمام کرد. او علیرغم تمام محدودیت ها تلاش خود را کرده تا با وفاداری به روح نمایشنامه 62 صحنه ای دیوید ممت یک برداشت هنرمندانه و خلاقانه از این نمایش که توسط داریوش مودبیان ترجمه شده است ارائه دهد .شاید اگر از کمبود جدی ِ موسیقی و خالی ماندن برخی فواصل صحنه ها بگذریم ، فاصله گذاریهای مواج و نزدیک در اثر ، که بین سکوی داخل دکور)به نمایندگی از سِن و صحنه ی تئاتر( و کف سالن ) به نمایندگی از زندگی هنرمند( تعبیه شده است؛ کاملا نشاندهنده ی در هم آمیختن زندگی شخصی و هنرِ هنرمند بشمار می رود. و کوتاه بودن صحنه ها در نمایش به نوعی "اجرا در متن" ی ست که از سوی "ممت" برای نشان دادن زندگی های کوتاه ِ هر هنرمند در قالب نقشهای مختلف روی صحنه در نمایشنامه گنجانده شده است .

چراغ چهارم:
شاید این اثر بیش از مخاطب عام برای کسانی که با هنرهای نمایشی آشنایی دارند جذابیت دارد. تاکید دائمی ممت بر آینه هایی که دو بازیگر نمایش خود را در آن میبینند شاید نشانه ای از این موضوع باشد که در آینه ی این اثر میخواهد زشتی ها و زیباییها و لایه های پس پرده ی هنر تئاتر را به رخ مخاطب بکشد. همانطور که در دنیای واقعی وقتی هنرمند جوانی وارد عرصه ی هنرهای نمایشی میشود ، گاهی پیشکسوت ها در نقش ِ بزرگتر و مرشد و راهنما برای او ظاهر می شوند و سعی میکنند از این طریق فاصله ی خود را با هنرمند جوان به رخ او بکشند ...
بعد تر سعی میکنند با فوکوس کشیدن ها و صحنه دزدی های مرسوم همچنان برای خود فاصله ای با هنرمند جوانتر قائل شوند و پس از رفتن عکس هنرمند جوان بر صفحات مجلات و مطبوعات و بستن قرارداد های کاری سعی
میکنند با ترساندن او از شرایط همچنان او را زیر بلیط خود نگهدارند و حتی گاهی چوب لای چرخ بازیگر نوظهور بگذارند... و دیوید ممت چنان این حقایق را با هنرمندی در نمایشنامه خود به تصویر کشیده که گویا این اتفاقات در تمام دنیا مرسوم و مشابه است.

چراغ پنجم:
"زندگی در تئاتر" از منظرِ نگارنده برای یک بازیگر نیز چالشی جدی و قابل اهمیت به نظر می رسد که در اجرای اخیر "حنیف سلطانی سروستانی" با اقتدار و استحکام توانسته است ثابت نماید که بعنوان بازیگر اول این نمایش بسیار بر بیان و بدن و حرکات و سلوک خویش بر صحنه تسلط دارد و بی تردید یکی از چهره های درخشان آینده ی هنرهای نمایشی خواهد بود او که این اثر را بعنوان پایان نامه ی دوره کارشناسی ارشد خود بر صحنه دارد، از ابتدای نمایش با همان غرور و نخوتی که در متن دقیق دیوید ممت پیش بینی شده است وارد صحنه می شود و لحظه به لحظه سالهای بازیگری یک هنرمند نمایش را از اوج تا افول طوری روایت میکند که در هر بار بر صحنه حاضر شدنش کمی او را پیر تر و شکسته تر از ابتدای نمایش حس میکنی . و این تفاوت بازی ریز و ظریف محقق نمی شود مگر با تسلط اعجاب آور و درخشان او بر تمام زوایای بازی اش و فهم درست از شخصیت پردازی ِ این نمایشنامه ی ارزشمند که امیدوارم در اجراهای جدی تر این گروه که در تالار مولوی و سالن های دیگر برگزار خواهد شد همین بازی درخشان و ستودنی تکرار شود.

چراغ ششم:
از همه ی آنچه بیان شد که بگذریم رفتارهای نشانه شناسانه در متن ، اجرا و کارگردانی از نقاط قوت این نمایش بود... تماشای دریا در تلویزیونی که خود نماینده ی سطح قابل توجهی از ارتباط در جهان امروزی ست و اشاره به اینکه از این دریا کسی زنده خارج نخواهد شد ... یا چراغهای میز و آیینه ی گریم که توسط بازیگر اول نمایش در طول اجرا یکی یکی روشن می شوند و پس از روشن شدن آخرین چراغ به او خبر میدهند که درهای سالن در حال بسته شدن است...و...! و اینجاست که بازیگر پیر می تواند به تمام سالهایی که در تئاتر زندگی کرده نگاهی بیندازد ،چراغهایی که با اجراهای خویش روشن کرده را تماشا کند با حسرتی عمیق و بلیغ به تماشا گران خیره شود ، کلاه از سر بردارد و پیش از آنکه درهای تماشاخانه را ببندند صحنه را با یک جمله به جوانتر ها بسپارد:
"شما خیلی لطف دارید شما بیش از اندازه لطف دارید ... شب بخیر...شب بخیر..."


سید حسین متولیان ـروزنامه جام جمـ

رئیس دانشگاه تربیت مدرس به تماشای زندگی در تئاتر نشست
در شب هفتم اجرای نمایش زندگی در تئاتر رئیس دانشگاه تربیت مدرس جناب آقای دکتر احمدی و دکتر سید مصطفی مختاباد استاد تمام رشته تئاتر دانشگاه تربیت مدرس به تماشای پایان نامه کارشناسی ارشد بازیگری آقای محمدصالح سلطانی سروستانی (حنیف) نشستند. دکتر احمدی در پایان نمایش گفت: من معمولا به تماشای تئاتر می روم و تئاترهای دانشگاهی گاها از نظر جذابیت و پرداخت هنری از بسیاری از تئاتر های حرفه ای، دارای جذابیت های بیشتری است. وی افزود، در در صدد هستیم که یکی از سالن های دانشگاه تربیت مدرس را به تئاتر اختصاص دهیم به گونه ای که همیشه در دانشگاه تئاتری برای دنشجویان در حال اجرا باشد اما شاید، اگر پیش از این گروه های دانشجویی پایان نامه ها و آثار خود را در دانشگاه به اجرا می گذاشتند و یا آنکه اساتید محترم هیئت علمی تئاتر آثارشان را در دانشگاه اجرا می کردند روند این اتفاق ساده تر می شد اما نمایش زندگی در تئاتر پیشرو این اتفاق در دانشگاه بود و ما امیدواریم که این روند ادامه دار باشد، تا دانشجویان بتوانند تئاترهایشان را به اجرا در بیاورد، در ادامه ایشان افزودند که معاونت فرهنگی و دانشکده با ارائه تسهیلاتی برای دانشجویانی که آثار خود را در دانشگاه اجرا می کنند می توانند به تشویق آنها برای اجرا در دانشگاه کمک کنند. دکتر احمدی همچنین اشاره کرد که دانشگاه تربیت مدرس تلاش خواهد کرد که با سالن های حرفه ای دولتی رایزنی هایی انجام دهد که این نمایش در سالن های حرفه ای کشور به عنوان ماحصل تلاش های کانون سینما و تئاتر دانشگاه تربیت مدرس و گروه نمایش این دانشگاه به اجرا در بیاید که همه مردم بتوانند از دیدن یک تئاتر دانشگاهی لذت ببرند. دکتر مصطفی مختاباد نیز در انتهای اجرا از تلاش های گروه نمایش زندگی در تئاتر تشکر کرد و گفت: نمایش های ممتی به گونه ای است که گاها اجرای آن برای دانشجویان دشوار است چرا که ویژگی ضد قصه بودن آن و تمرکز بر روی دیالوگ های ممتی نیاز به تجربه زیادی در بازیگری دارد اما ما در این نمایش شاهد یک بازی ویژه بودیم و دانشجویان به قدری این نمایش را جذاب اجرا کردند که برای من حیرت انگیز بود. دکتر مختاباد اشره کردند که بازی بی نظیر حنیف سلطانی سروستانی به گونه ای دیالوگ های ممتی را روان اجرا می کرد، که ما عملا شاهد اجرایی فراتر ... دیدن ادامه ›› از اجرای دانشجویی بودیم و این اثر واقعا شایستگی اجرا در بهترین سالن های کشور را دارد وی همچنین این اتفاق را شروعی عالی برای اجرا های بیشتر در دانشگاه تربیت مدرس دانستند و از رئیس دانشگاه خواستند که با حمایت از گروه های دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس این انگیزه را برای همه دانشجویان فراهم آورند. دکتر مختاباد اشاره کردند که این بچه ها شب های بسیاری را در پلاتو تمرین می کردند تا چنین پایان نامه درخشانی را در دانشگاه تربیت مدرس رقم بزنند همچنین دکتر مختاباد از تلاش های سایر عوامل که همگی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس بودند تشکر کردند. در پایان اجرا عوامل گروه نمایشی و تماشاگران و رئیس دانشگاه عکس یادگاری گرفتند. نمایش زندگی در تئاتر از نوزدهم آبان ماه الی چهارم آذر هر شب راس ساعت شش و سی دقیقه در پلاتو سنگ دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس در حال اجرا است

رئیس دانشگاه تربیت مدرس به تماشای زندگی در تئاتر نشست
در شب هفتم اجرای نمایش زندگی در تئاتر رئیس دانشگاه تربیت مدرس جناب آقای دکتر احمدی و دکتر سید مصطفی مختاباد استاد تمام رشته تئاتر دانشگاه تربیت مدرس به تماشای پایان نامه کارشناسی ارشد بازیگری آقای محمدصالح سلطانی سروستانی (حنیف) نشستند. دکتر احمدی در پایان نمایش گفت: من معمولا به تماشای تئاتر می روم و تئاترهای دانشگاهی گاها از نظر جذابیت و پرداخت هنری از بسیاری از تئاتر های حرفه ای، دارای جذابیت های بیشتری است. وی افزود، در در صدد هستیم که یکی از سالن های دانشگاه تربیت مدرس را به تئاتر اختصاص دهیم به گونه ای که همیشه در دانشگاه تئاتری برای دنشجویان در حال اجرا باشد اما شاید، اگر پیش از این گروه های دانشجویی پایان نامه ها و آثار خود را در دانشگاه به اجرا می گذاشتند و یا آنکه اساتید محترم هیئت علمی تئاتر آثارشان را در دانشگاه اجرا می کردند روند این اتفاق ساده تر می شد اما نمایش زندگی در تئاتر پیشرو این اتفاق در دانشگاه بود و ما امیدواریم که این روند ادامه دار باشد، تا دانشجویان بتوانند تئاترهایشان را به اجرا در بیاورد، در ادامه ایشان افزودند که معاونت فرهنگی و دانشکده با ارائه تسهیلاتی برای دانشجویانی که آثار خود را در دانشگاه اجرا می کنند می توانند به تشویق آنها برای اجرا در دانشگاه کمک کنند. دکتر احمدی همچنین اشاره کرد که دانشگاه تربیت مدرس تلاش خواهد کرد که با سالن های حرفه ای دولتی رایزنی هایی انجام دهد که این نمایش در سالن های حرفه ای کشور به عنوان ماحصل تلاش های کانون سینما و تئاتر دانشگاه تربیت مدرس و گروه نمایش این دانشگاه به اجرا در بیاید که همه مردم بتوانند از دیدن یک تئاتر دانشگاهی لذت ببرند. دکتر مصطفی مختاباد نیز در انتهای اجرا از تلاش های گروه نمایش زندگی در تئاتر تشکر کرد و گفت: نمایش های ممتی به گونه ای است که گاها اجرای آن برای دانشجویان دشوار است چرا که ویژگی ضد قصه بودن آن و تمرکز بر روی دیالوگ های ممتی نیاز به تجربه زیادی در بازیگری دارد اما ما در این نمایش شاهد یک بازی ویژه بودیم و دانشجویان به قدری این نمایش را جذاب اجرا کردند که برای من حیرت انگیز بود. دکتر مختاباد اشره کردند که بازی بی نظیر حنیف سلطانی سروستانی به گونه ای دیالوگ های ممتی را روان اجرا می کرد، که ما عملا شاهد اجرایی فراتر ... دیدن ادامه ›› از اجرای دانشجویی بودیم و این اثر واقعا شایستگی اجرا در بهترین سالن های کشور را دارد وی همچنین این اتفاق را شروعی عالی برای اجرا های بیشتر در دانشگاه تربیت مدرس دانستند و از رئیس دانشگاه خواستند که با حمایت از گروه های دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس این انگیزه را برای همه دانشجویان فراهم آورند. دکتر مختاباد اشاره کردند که این بچه ها شب های بسیاری را در پلاتو تمرین می کردند تا چنین پایان نامه درخشانی را در دانشگاه تربیت مدرس رقم بزنند همچنین دکتر مختاباد از تلاش های سایر عوامل که همگی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس بودند تشکر کردند. در پایان اجرا عوامل گروه نمایشی و تماشاگران و رئیس دانشگاه عکس یادگاری گرفتند. نمایش زندگی در تئاتر از نوزدهم آبان ماه الی چهارم آذر هر شب راس ساعت شش و سی دقیقه در پلاتو سنگ دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس در حال اجرا است

دکتر جعفر سلمانی تهیه کننده زندگی در تئاتر شد

یکی از هدف های بنیادین اجرا های دانشگاهی که توسط دانشجویان اجرا می شود این است که دانشجویان وارد فضای حرفه ای شوند کما اینکه دانشگاه های معتبر تئاتری گاها از تهیه کنندگان حرفه ای و مدیران فرهنگی تئاتر دعوت می کند که بر روی آثار آنها سرمایه گزاری کنند. اتفاقی که خوشبختانه امسال در کانون سینما و تئاتر دانشگاه تربیت مدرس همچنین گروه آموزشی تئاتر دانشکده هنر اتفاق افتاد. معاونت فرهنگی پیشنهاد اجرایی نمایش "زندگی در تئاتر" را پذیرفت. دانشجویان تئاتر تمرینات خود را آغاز کردند و نزدیک به ده ماه تمرین را ادامه دادند. دکتر مسعود دلخواه به عنوان استاد راهنما چندین جلسه با گروه اجرایی کار کرد. این گروه ابتدا یک نمایشنامه خوانی را در یکی از کافه های تهران اجرا کردند. بعدتر تمرینات منسجم شده و چهارچوبی کلی از نمایش به ثمر نشست در این بین دانشجویان سایر دانشگاه ها همچون دانشگاه تهران به این گروه پیوستند. این دانشجویان که حالا تبدیل به یک گروه نمایشی شده بودند نمایش را آماده کردند تا در دانشگاه تربیت مدرس آن را به اجرا در بیاورند. روزهای آغازین نمایش شروع شد و اساتید محترم و اعضای محترم هئت علمی همچون دکتر محمد رضا خاکی به دیدن نمایش نشستند این روند تدریجی ادامه یافت و پای مهمان ها و تماشاگران حرفه ای تئاتر نیز به سالن تئاتر سنگ باز شد. از میان این تماشاگران دکتر جعفر سلمانی مدرس مدیریت فرهنگی دانشگاه آزاد و مدرس نمونه مدیریت فرهنگی سال نود و پنج و سیاست گزار فرهنگی بودند. ایشان پس از دیدن این اجرا تهیه کنندگی این اثر را پذیرفتند.
دکتر سلمانی در مصاحبه خود گفت: پیاده سازی سیاست های فرهنگی هنری نیازمند تجدید گفتمان خود در حوزه عمومی است و اگر قرار است امر مهم فرهنگ سازی ... دیدن ادامه ›› در ایران اسلامی درست و آنگونه که شایسته است اتفاق بیافتد باید از همین گروه های دانشجویی که بدون ادعا در دانشگاه شان تئاتری با این سطح کیفی اجرا می کنند شروع کرد. دکتر سلمانی سرپرست سابق دانشگاه فرهنگ و هنر شمیرانات گفت: ما شاهد این هستیم که مثلا فلان گروه نمایشی برای جذب مخاطب بیشتر از فلان سلبریتی سینمایی به عنوان تهیه کننده استفاده می کند که البته من از آنها از این بابت که از دانشگاهیان پشیبانی می کنند سپاسگذارم چرا که زمانی که اساتید مدیریت فرهنگی و هنری تهیه کنندگی آثار دانشجویان را برعهده نمی گیرند آنها این خلا را پر می کنند اما بنده به عنوان یک مدرس مدیریت فرهنگی تصمیم گرفته ام آغازگر نوعی تهیه کنندگی حرفه ای در تئاتر ایران بخصوص تئاترهای دانشجویی و دانشگاهی باشم که این امر تخصصی فرهنگی نیز سمت و سویی دانشگاهی و تخصصی پیدا کند.
بر هر اثری می توان نقد داشت و اگر بخواهیم بی رحمانه ترین نقد را به این اثر داشته باشیم همان نقدی است که امکانات این گروه برای تعویض صحنه ها پایین بوده است که صد البته نشانه این نقد نیز به سمت خودمان به عنوان یک مدیر فرهنگی است.
اگر چه مدیران فرهنگی بعلت محدودیت های بروکراسی نمی توانند به صورت سازمانی از آثار دانشجویی پشتیبانی کنند اما اگر هر کدام از مدیران فرهنگی به صورت کاملا شخصی پشتیبانی از اثری دانشگاهی را اعم از گروه تئاتر، یا نمایشگاه نقاشی یا رسیتال های موسیقی که زیر نظر اساتید خبره تهیه شده است را به عهده بگیرند، ما می توانیم سطح کیفی هنری را در جامعه تغیر دهیم. بدون تردید اجرای "زندگی در تئاتر" که زیر نظر دکتر مسعود دلخواه توسط دانشجویان ایشان به اجرا در آمده است، از بسیاری از تئاتر هایی که توسط سلبریتی های تلوزیونی و سینمایی اجرا می شود به مراتب قوی تر و جذاب تر است و صد البته آینده هنر ایران به خصوص هنر سینما و تئاتر را همین دانشگاهیان رقم می زنند.
شاید یکی از دلایل مهمی که بنده را بیشتر ترغیب کرد که تهیه کنندگی "زندگی در تئاتر" را به عهده بگیرم و تصمیم بگیرم بر روی این اثر به صورت شخصی سرمایه گزاری کنم، این بود که تمام اعضای گروه دانشجو هستند یعنی از کارگردان و بازیگرها گرفته تا طراح پوستر و طراح صحنه و حتی دستیارانی که جلو در سالن به تماشاگران خوش آمد می گویند. یعنی از صفر تا صد این اثر دانشجویی است که صد البته این یعنی یک سرمایه گزاری بلند مدت برای ایران عزیزمان.
درباره اینکه چگونه با این نمایش آشنا شدم باید بگویم که بنده آقای حنیف سلطانی سروستانی یعنی بازیگر نقش رابرت نمایش "زندگی در تئاتر" را از پیش می شناختم و آثار او را از زمانی که در دانشگاه تهران تئاتر بازی می کرد دنبال می کردم همچنین شعرهای عاشورایی او نیز که از نظر صلابت و شاعرانگی بر هیچ کس پوشیده نیست. اما باید بگویم حنیف سلطانی سروستانی در این نمایش رسما استخوان ترکانده است و شما در روی صحنه حنیف سروستانی بیست و هفت ساله را نمی بینید بلکه "رابرت" پنجاه ساله ی آمریکایی را می بینید که دو ساعت تمام شما به او نگاه می کنید و او را دنبال می کنید و خسته نمی شوید که صد البته به خاطر تلاش های کارگردان کار جناب آقای دامیار و استاد راهنمای آنها یعنی آقای مسعود دلخواه بوده است چرا که این اثر پایان نامه کارشناسی ارشد بازیگری آقای سلطانی سروستانی نیز هست. از طرف دیگر بازیگر مقابل او نیز یعنی آقای سروش عباسی در نقش جان، بسیار هماهنگ بازی می کند و با وجودی که اولین کار تئاتر حرفه ای خود را تجربه می کند اصلا مشخص نمی شود دو بازیگر ارتباطات چشمی و رفتاری بی نظیری دارند و این نمایش را به نحو احسنت اجرا می کنند.
در سخن آخر باید گفت که این اثر شایستگی حضور و شرکت در سالن های درجه یک و حرفه ای را دارد و باید با توجه بیشتر مسئولین عده زیادی از هم وطنان ایرانی مان بتوانند از دیدن این نمایش لذت ببرند. همان گونه رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار با نخبگان به اهمیت پایان نامه های دانشگاهی توجه ویژه داشتند مسئولین فرهنگی نیز باید به این توصیه رهبری توجه بیشتری عنایت نمایند.

مدت زمان این نمایش ۱۲۰ دقیقه است