از اینکه آلبوم های عکس توی کشو های کمد خاک بخورند دلم می گیرد. از اینکه اسم پوشه های کامپیوتری را بگذارند دفترچه های خاطره حالم بد می شود. به خصوص وقتی که می خواهی پا به پای تکنولوژی قدم برداری اما به تو می گوید ظرفیت پر شده و برای اینکه بتوانی همه عکس هایت را از این قوطی الکترونیکی بیرون ببری باید قید چند تایشان را بزنی چون حجمشان زیاد است یا چه می دانم از این حرف ها. عکس را باید برد به آتلیه و چاپ کرد. مات یا براق فرقی نمی کند. تنها باید مواظب باشی که درست و تمیز زیر آن لایه نازک برگه های آلبوم جا بگیرند بعد آرام آرام ورق بزنی و چشم بدوزی به آدم هایی که جا شده اند در قطعه های مستطیل شکل. آدم هایی که اگر یک شب تا صبح نگاهشان کنی خودشان از میان آلبوم بیرون نمی آیند اما یادشان چرا. این روز ها اگر برق را از خانه های این مردم بگیری، زندگیشان فلج می شود اما اگر عکس هایت را چاپ کرده باشی در تاریک ترین شب ها هم زیر نور شمع، صورت عزیزت دیده می شود. آن وقت تو، او، خدا... هر سه... کی فکرشو می کرد؟!

از: رادیو هفت...

زمان‌هایی هست که باید سکوت کنی
کلامت می‌تواند زهر باشد
در رگ‌های کسی
یا خنجری بر قلب‌ش
و تو هرگز
رنج را برای کسی نخواسته‌ای...

از: ...

صفحه سفید آرزو نکن به رنگ ما شوی
از خدا نخواه با فشار وا‍ژه آشنا شوی

آرزو نکن جمعِ نقطه ها کلافه ات کنند
آرزو نکن مثل مشقِ کودکان فنا شوی

منتظر نباش روسیاهِ رقصِ نغمه ها شوی
منتظر نباش با ورودِ یک غزل فدا شوی

ناسزا نگو با سکونِ سطرهای خود بساز
آرزو نکن جایگاهِ خوابِ جمله ها شوی

بی صدا بمان دل به انتظارِ قصه ای نبند
منتظر نباش زیرِ پای یک قلم رها شوی

صفحه ی سفید بر سکوتِ طبعِ خسته ام نخند
آرزو نکن با دروغِ‌ واژه آشنا شوی


از: نغمه رضایی

گفت:
من هم روزی بزرگ می شوم
و عاشق می شوم

گفتم:
تو هم روزی عاشق می شوی
و بزرگ می شوی...

از: ...

چرا مردم تا این حد در برابر درد و رنجی که
جنبه جسمی ندارد بی اعتنا هستند؟
اگر شکمت یا پایت درد بگیرد، همه سعی می کنند مهربان باشند
و خدمتی انجام دهند،
ولی اگر روحت لطمه ببیند هیچ کسی کمکت نمی کند،
بر عکس با نظر خاصی نگاهت می کنند
گویی که رنج روحی چیزی شنیع یا مبتذل است.
قدم برمیداری، به راهت ادامه می دهی و
نمی دانی از چه کسی کمک بخواهی.
چاره ای نداری جز آن که به خدا متوسل شوی،
ولی آیا صلاح است ... دیدن ادامه ›› به خاطر مردی که فرار می کند
دست کمک به سوی خدا دراز کرد؟
_____________
هر کس تراژدی مربوط به خود را درک می کند
نه تراژدی دیگران را .
این کاملاَ بی فایده است که
به کسی که یک دست خود را از دست داده است بگوییم:
فلانی هم دو تا دست ندارد.
چرا که او چنین فکر خواهد کرد:
من برای دست خودم رنج می کشم نه برای دست های دیگران...

از کتاب « پنه لوپه به جنگ می رود »

از: اوریانا فالاچی