این تئاتر به نظرم چندین نکته منفی داشت:
اولین نکته اینکه وقتی یک تئاتری استفاده از ساز و تم نسبی موزیکال داره وقتی با توجه به شرایط جامعه قراره توسط خانم ها قسمت اصلیش اجرا بشه به خاطر محدودیت حرکات چیز جالبی از اب در نمیاد و تمام نمایش مصنوعی به نظر میاد
دوم اینکه وقتی قراره فضای امارت شاه و اندرونی باشه باید خیلی المان های محیط رنگی و جذاب باشن ولی این تئاتر کلا دو مبل داشت و چند جعبه و به خاطر محدودیت وسایل سن شب که میشد روی همون مبل ها بالشت رو میذاشتن زیر سرشون و اصلا فرق خاصی بین شب و روز ها نداشت و به نظرم اصلا چینش سن مناسب نبود و حس تئاتر خیابونی با کم ترین وسایل و امکانات رو میداد از اون گذشته وقتی قراره سوگلی شاه و زن های حرم سرا نقش هارو اجرا کنند لباس ها و جلوه بصری خیلی مهمه اما لباس بازیگر ها بسیار ساده و با پارچه معمولی بود و به نظر حتی کهنه میومد و اصلا نشون نمیداد که زن های خاص حرم سرا هستند
سوم اینکه وقتی بانوان حرم سرا از نژاد ها و مناطق مختلف هستند ادای درست گویش و لهجه اون منطقه خیلی مهمه ولی کاملا لهجه و گویش از دست بازیگر ها در میرفت و نصف حرف ها با لهجه خاص بود و نصف فارسی!
چهارم اینکه مدت تئاتر بسیااااار طولانی بود و عملا با توجه به فضا و صندلی ها تماشاگر هارو خسته میکرد کیفیت صدا هم اصلا مناسب نبود گذشته از اینکه قدرت صدای بازیگر ها کم بود و نوع ادا کلماتشون باعث میشد خیلی از حرف ها برای ردیف های اخر نامفهوم باشه و خوب شنیده نشه میشد خیلی از صحنه هاو حذف ... دیدن ادامه ›› کرد و در حد ١:٣٠ ساعت کل کار رو بدون هیچ اسیبی به بدنه اصلی و سیر ماجرای داستان محدود کرد

در کل اگر اسم خانم ادینه و اقای بیضایی رو از پوستر و کار حذف کنیم این تئاتر بسیار کم مخاطب و معمولی به نظر میاد و عملا این حجم از مخاطب و این استقبال فقط به دنبال اسم این دو نفر هست نه به خاطر خود کار...