مجید سرسنگی، مدیرعامل خانه هنرمندان، پس از دیدن نمایش p2، این نمایش را یک نمونه جسارت‌آمیز دانست که حرف‌های جدیدی برای تماشاگر دارد.
به گزارش روابط عمومی «p2»، دکتر مجید سرسنگی پس از دیدن نمایش p2 گفت: من پیش از این، نمایش را در قالب فیلمی که کارگردان نمایش برای من ارسال کرده بود دیده بودم و بنظرم نمایش در حال اجرا، خیلی از آن فیلم بهتر شده است، خصوصا که از بخش‌های زائد در کار اول کم و در واقع جمع‌وجورتر شده بود و بازی‌ها هم خیلی از چیزی که دیده‌بودم و فکر می‌کردم بهتر بود.
وی در ادامه با اشاره به اینکه کارگردان، برداشت آزاد و خوبی از شاهنامه داشته است افزود: من درباره شاهنامه آثار نمایشی و هنری بسیار دیده‌ام ولی کاری که توانسته باشد وجه حماسی شاهنامه را به دراماتیک تبدیل کند، کمتر دیدم و p2 نمونه خوبی بود که توانسته بود از عناصر کلاسیک استفاده و آنها را دراماتیزه وتبدیل به کاری قابل دیدن و لمس کردن بکند.
سرسنگی در ادامه اضافه کرد:‌ بنظرم همین‌که، یک کارگردان جسارت پیدا می‌کند وارد فضای ادبیات کلاسیک بشود و آن را در یک صحنه مدرن تئاتر اجرا کند، قابل تقدیر است.البته کار اجرا شده، نسبت به مرجعیت اولش متحول شده و قرار هم بوده که اینطور باشد، ممکن هم است کسانی این گونه کار را دوست نداشته باشند و دوست داشته باشند ضحاک را به شکل سنتی خودش را ببیند ولی بنظر من، ما چاره‌ای نداریم که برای برقراری ارتباط با نسل معاصر، متون کهن و کلاسیکمان را بگونه‌ای طراحی کنیم که بتواند با نسل جدید ارتباط ... دیدن ادامه ›› برقرارکند.
وی در ادامه گفت: من در خارج از کشورها نمونه های بسیاری از این قبیل نمایش‌ها دیدم که بر روی ادبیات کلاسیکشان کار مدرن کردند، مثلا کشور آلمان چند سالی است که در حال کارکردن روی این موضوع است و کارهای خوبی هم انجام شده اما نمونه ایرانی شبیه این کارندیده بودم و بنظرم p2 در نوع خودش یک نمونه جسارت آمیز است که حرف‌های جدیدی برای تماشاگر دارد.
سرسنگی با اشاره به تفاوت آراء و عقاید در این قبیل از کارها تصریح کرد: معمولا اینگونه کارها با نظرات متفاوتی روبرو می‌شود، ‌برخی آن ها را می‌پسندند و برخی اصلا نمی‌پسندند و بنظرم این نظرها خیلی مهم نیست مهم این است که گروهی در حال تلاش هستند که بین ادبیات کلاسیک و دوران معاصر پیوند برقرار کنند و کار مهمی انجام می‌دهند چون ادبیات کلاسیک ما دراماتیک نیست، یعنی مثلا شاهنامه یک اثر دراماتیک نیست،‌ بلکه یک اثرحماسی است.
مدیرعامل خانه هنرمندان ضمن تحسین طراحی صحنه نمایش گفت: طراحی صحنه خیلی خوب و کاربردی بود ولی نقطه اصلی و قوت کار، کارگردانی هوشمندانه آقای میرمنتظمی بود؛ البته من پیش از این هم کارهای ایشان را دیده بودم ولی در این کار نسبت به کارهای گذشته‌شان قدم بسیار بزرگی برداشته بودند و بی‌صبرانه منتظرم کارهای بعدی ایشان را ببینم.

نقد خانم ارغوان دهقان در روزنامه روزان در رابطه با نمایش p2
آدم هایی که روی تخت های جداگانه به خواب رفته اند در همان ابتدای نمایش ، کمای مغزی انسان های به ظاهر بیدار را نشان می دهد. ریتم تند نمایش ، حتی در تعویض صحنه ها در کنار موزیک نمایش همپوشانی قوی ای را ارائه می دادند که در لابه¬لای کار نشان دهنده زندگی ماشینی خارج از اراده ی کارگران تحت جبر است . کارگری که در دایره ای جهت تامین برق محبوس شده بود و در دوری باطل سال ها می چرخید این جبر را با دویدن مدام و بی وقفه بیشتر و بهتر بیان می کرد.
نمایش به شیوه ای کاملا مدرن یکی از قدیمی ترین نمایشنامه های ایرانی را به روی صحنه برده است. فرم ، اساس اصلی کار را تشکیل می دادند که در کنار دیالوگ های عمیق و موزیک تند ، قوت خوبی به کار بخشیده بود. روایت تاریخی به شیوه ای کاملا هوشمندانه روی کار سوار شده بود که شما به عنوان مخاطب در عین دیدن نمایشی بدیع و فیزیکال ، اصالت و روایات تاریخیِ محتوای کار را به خوبی درک می کنید.
کارگردان P2 ، سید مرتضی میرمنتظمی با بهره¬برداری از شیوه ای نو در اجرای تئاتر ، داستان های اساطیری و فرهنگ غنی ادبیات کهن ایران را به خوبی بیان کرده که ظرفیت های بالقوه ی جدیدی را به نمایش می کشد. پوسته ی پیشین تئاتر را می شکافد و فرمی نو ارائه می دهد و با معرفی شخصیت ها و قهرمان های ایرانی به زبانی فراملیتی در این شکل جدید می تواند معرف تئاترِ نو ایرانی باشد.
سخن کارگردان در مورد اثر چنین بیان شده که : « برای فهمیدن و شناختن هر پدیده ای تنها به دانستن آن نمی شود اکتفا کرد. تاریخ که مجموعه ای از ... دیدن ادامه ›› تجربه های بشری است نه دانسته هایش ، به ما می گوید تجربه کنید ، مشق کنید تا مشی و روش خود را پیدا کنید. در این گروه همین کار را می کنیم ، پشت به مولف بودن. ما مولف بودن را فدای مشق کردن و بازیگوشی خود در عرصه اجرا میکنیم و شاید مولفه ی ما همین بازی کودکانه باشد. از کشف آتش هم شروع نمی کنیم ، سعی می کنیم با دقت به تجربه های دیگران در عرصه هنر نگاه کنیم و برای فهم دیده هایمان و فهم تجربه های اجرایی که در ذهن گروه است به مکان تمرین بیاییم ، در نهایت بهتر است بگوییم روی ویژگی ای مثل متفاوت بودن هم اصراری نداریم ، تمام سعی مان این است که در مقابل چشمانمان خود را بکشنیم یا به هم بریزیم و از خود موجودی متفاوت بسازیم ، اما ادعایی بر متفاوت بودن و یا سد شکن بودن برای تماشاگران در عرصه اجرا نداریم. »
وی که همین کار را در جشنواره فجر با گروه ارمنستانی اجرا کرده بود با تغییراتی در قصه و اجرا و حضور کامل عوامل ایرانی اکنون روی صحنه برده است. و در خصوص نام نمایش بیان کرده : « در واقع p2 یعنی پارکینگ دوم و اتفاقات نمایش نیز در این پارکینگ رخ خواهد داد. »
در این پارکینگ بزرگ مبارزانی دربند را می بینیم که به زندگی ای ماشینی دچارند و خود را از عشق و هرگونه لذتی محروم می کنند و تنها برای راحت زیستن حاکم جبار در این دور اسیرند. کارگران یا مبارزانی که که گمان می برند برای نجات انسان ها آمده اند و در نهایت خلاف ماجرا ثابت می شود. ارنواز ( که نقش آن را آزاده صمدی ایفا می کند ) خلاف جریان آب حرکت می کند و با تلاش خود را مستثنی می کند و می خواهد با عطر زدن می خواهد زن بودن خود را فراموش نکند ولی شهنواز ( با بازی خوب فرزانه سهیلی ) خود را از هر چه آلایش به دور کرده و به گنداب پیش چشمش تبدیل شده است. و می بینیم هر کدام به شیوه ی خود راه انتقام پیش گرفته اند. گرچه در نهایت بر خلاف داستان اصلی ، ظلم ظالم پایدار می ماند. و با تاکید بر اتفاقات جاری در طول نمایش این قضیه تثبیت می شود که « دستانت چیزی را لمس می کنند که نمی خواهند و چشمانت چیزی را می بینند که دوست ندارند.»
نمایش به خوبی جبر حاکم را به تصویر می کشد و طبقه ی مظلوم را نشان می دهد که با دیدن همه ی این ها مجبور به فداکاری و ایثار برای رفاه ظالم است. انسان هایی که قدرت تفکر ندارند و زیر تمام فشارها باز لب به شکوه نمی گشایند. چنانچه خود باور دارند « ما بیشتر از یک دستمال چرک نیستیم و بهترین وضعیت آن است که بیش از این چرک نشویم و باور کرده ایم بهترین جا ، همین جایی است که زندگی می کنیم. » و حاکم زورگو می گوید « این مردم در قبال همه ی کارهای ما سکوت کرده اند و هر چه به آنها بگویی قبول می کنند. هر کاری هم که با آنان بکنیم باز هم دوستار ما هستند. »
احسان کرمی بازیگر نمایش در خصوص این داستان می گوید : « ‌داستان ضحاک همین الان در بسیاری از کشورهای جهان در سطوح مختلف اتفاق افتاده است. »
وی در ادامه‌ بیان کرد : « p2 یک بار دیگر نشان خواهد داد که شاهنامه چه قابلیت‌هایی دارد و برداشت به روز از قصه‌ی ضحاک شاهنامه شجاعت و سلیقه می‌خواهد. ‌ شاهنامه فقط شاهکار ادبی نیست بلکه شاهکار دراماتیک است و همانطور که جهان نمایشنامه ی شکسپیر را به روز می‌کند برای فردوسی هم باید این اتفاق بیفتد. »
کرمی تصریح کرد: « به نظر من فردوسی نه تنها شاعر بوده بلکه نمایشنامه نویس هم است اما نمایشنامه‌هایش را به طور منظوم نوشته و از دلایلی که باعث شد من این کار را قبول کنم استفاده از ظرفیت شاهنامه و متن جذاب بود. »
بهره برداری درست و هوشمندانه میرمنتظمی از فرم اجرایی نمایش ، موزیک هماهنگ با ریتم تند کار ، طراحی صحنه و نور خوب و همینطور بازی قوی بازیگران ، مخاطب را در طول نمایش مجذوب و میخکوب بر صندلی نگه می دارد.
نمایش P2 به کارگردانی سید مرتضی میرمنتظمی با بازی عباس جمالی ،‌ احسان کرمی ، ‌آزاده صمدی ، حسین امیدی ، فرزانه سهیلی ، آیدا صادقی ، محمد الله دادی ، بیژن سراجی ، محمد موذنی و رشید آقایی که از 10 شهریورماه در تالار حافظ هر روز ساعت 8.30 روی صحنه است.

اجرای امشب،سه شنبه به علت مشکلات فنی ساعت 21 آغاز میشود