«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
یک تئاتر عامه پسند بدون پیام. در قسمتهای داستانی نمایشنامهای ضعیف و سخیف دیده میشد که واپسگرایانه در تلاش برای عادی سازی زوال اخلاقی بود. تمام کارکترها، انسانهایی بودند که یک جامعه زشت میسازند. از طرفی بازی ضعیف بازیگرهای خوب، نمایانگر یک کارگردانی بد بود. گروه موسیقی در مقابل تمام بدیهای این تئاتر قرار داشت و تنها قسمت خوب اجرا بود. عوامل تدارکات هم در ایران برای تئاتر روز به روز مفت خورانه تر عمل میکنند. صندلیهای افتضاح برای اجرا باعث شد هم من و هم همراهانم با کمردرد بخوابیم و صبح با کمر درد بیدار شویم. مشکل از بودجه نیست، چون فرقی ندارد بلیت 900 تومنی تئاتر سیصد باشد یا بلیت 400 تومنی کوچه عاشقی، احترام به مخاطب در نظر گرفتن آسایش او همیشه افتضاح هست. البته که مخاطبان با به به و چه چه بی مورد و قانع بودن به سطح پایین، باعث میشوند، اوضاع هیچوقت بهتر نشود.
غیر از عدم حضور آنتونیو واقعی (جناب آفاق) که دلیلش کلیسای فاسد و نادان است، گالیله به درستی درخشید.
نظرات منفی رو درک نمیکنم، تئاترهای بیخود زیادی، نظرات مثبت داشت و این تئاتر نظرات منفی. در دنیای امروز به نظرات عوام نا آگاه اهمیتی ندید.
تو سوشال میدیا خیلی نقدهای غیر اساسی دیدم نسبت به این تئاتر، مثل اینکه چرا طراح صحنه نداشت؟
چرا همش خود افشاریانه؟
چرا دم خر درازه؟
و در نهایت چرا داستان اینطوری بود چیزی نفهمیدیم.
یه وقتایی هنرمند میخواد قدرت نمایی کنه، برای همین اضافی هارو میریزه دور تا قدرت خودشو به رخ بکشه مثل طراحی صحنه.
میتونه همرو خودش انجام میده، میتونس تو ام بکن.
دم خر به ما مربوط نیست
داستان رو هم اگر نفهمیدید مشکل از داستان نیست!
داستان به شدت قوی بود، طراحی نور جای ظراحی صحنه رو گرفته بود
بازی سجاد افشاریان هم که نشون میداد از پس همه چیز به طرز عالی بر اومده...
لذتی بردم وصف نشدنی