یه جاهایی کارگردان ایده‌های واقعا خوبی داشت و یه جاهایی کار فوق‌العاده ضعیف میشد. اگر نمایشنامه رو در نظر نگیریم چون نویسنده ایرانی نیست، فکر می‌کنم کار خوبی درنیومد از نوشته. طراحی لباس خیلی ضعیف عمل کرد و واقعا به نظرم ایده جاهایی که خوب بود خیلی حیف شد و حرصم درمیاد سر این. دراماتورژی با لهجه، ساده‌ترین روش کمدی ساختن یک اثره که به نظرم نوعی ضعف به حساب میاد. و در نهایت اجرای پایانی آوازش واقعا مهر تاییدی بود برای تجاری و آبکی کردن نمایش...

یه نمایش عالی. طراحی صحنه فوق‌العاده. طراحی لباس و بازیگری خیلی خوب. تازه نمایشنامه رو چون یک اثر کلاسیک خارجی هست اصلا در نظر نگیریم هم کار خیلی خوبی بود و لذت بردیم. ستاره پسیانی همیشه بهم ثابت می‌کنه که کاری نیست که انتخاب کنه و بعد از آب دربیاد. من خیلی موافق صدابرداری برای تئاتر نیستم اما برخلاف همیشه که این سالن ایرانشهر منو برای صدابرداری ناامید می‌کنه و خراب می‌کنه این سری یا حداقل امشب بهتر از بقیه مواقعی که اومدم بود. و موزیک و هماهنگیش واقعا عالی بود. هیچوقت به این موضوع اشاره نکرده بودم اما طراحی پوستر هم واقعا متناسب و عالی بود اینقدر که توجهم رو جلب کرد که بگم.

اجرایی بود که به نظرم از دیدنش لذت میبرید. واقعا ایده دوست داشتنی ای داشت و یکی از بهترین طراحی های صحنه رو داشت. میدونید کمدی ماجرا اعصاب خرد کن نبود و یکی دو تا جا یکم حالت لودگی پیدا میکرد که قابل چشم پوشی بود. کلا این گروه نمایش های قبلی که من ازشون دیدم هم اجراهای خوبی داشتند. توصیه میکنم برید ببینید و لذت ببرید از نمایش و مونولوگ های خیلی خوبیم داشت.

من بسیار بسیار زیاد از بازی ها لذت بردم و ایده نمایش خیلی خوب بود. طراحی صحنه خوب از آب درآورده بود و از کارگردانی خیلی لذت بردم. خیلی از تلفیق مدرنیته ماجرا با اون نقاب های پاندا خوشم نیومد و میتونست انتخاب بهتری صورت بگیره که به کار بیشتر بیاد. اگر نبینید چیزی از دست نمیدین اما من یه جاهایی از یه سری دیالوگ ها و زیبایی هاشون دهنم باز میموند. یعنی خیلی ایده جالبی داشت و بازی ها خوب بود، اما کل اثر عالی در نیومده بود.

من خیلی از نمایش های ابزورد لذت نمی‌برم اما فکر میکنم تو این ژانر خیلی خوب بود. به علاوه که برای من خیلی تنوع بود و تاحالا تئاتر ترسناک ندیده بودم.
بسیار بازی های خوبی داشت و از دراماتورژی و کارگردانی اثر من خیلی لذت بردم و ایده خیلی جالبی پشت کل ماجرا بود. اینکه چجوری ایدئولوژی های مسیحیت رو اینجوری به نمایش درآورده بود چون درواقع شما با یک اثر جمع و جور با شروع و پایان خاصی مواجه نیستید.
طراحی صحنه میتونست خیلی بهتر و قوی تر صورت بگیره و نورپردازی و صدا خیلی خوب بود.
من واقعا جاهایی که زیر لب زمزمه میکردن و با اون نوری که وجود داشت احساس می‌کردم مثل آثار نوئه ممکنه عقلمو از دست بدم که البته می‌دونم هدف کل اثر همین بود. خسته نباشید میگم به بازیگران به خصوص.

من اصلا ازین نمایش لذت نبردم. اون چیزی که تلاش می‌کرد منتقل کنه رو میتونست بهتر منتقل کنه شاید یا شاید اصلا چیز خیلی سطحی ای بود که تلاش می‌کرد عمق بهش بده و در عین حال عمقی نداشت نمایش. یعنی حس کردم مفهومی که سازنده به دنبال انتقالش بود مفهومی سطحی بود که فکر میکرد اینطور نیست

واقعا لذت بصری خالص بود. هزار بار آفرین. به این میگن تئاتر

گالیله یه اثر کلاسیک واقعی بود.با طراحی صحنه و لباس واقعا عالی. با دراماتورژی و میزانسن کاملا تنظیم شده. یکم طولانی بود و این باعث میشد یکم خسته کننده بشه اما فکر میکنم قابل حذف هم نبود

واقعا اثر خلاقانه و لذت بخشی بود. امیدوارم باز هم از این گروه و کارگردان آثار اینقدر خوب ببینم