نیل سایمون از اون دست نمایشنامه نویسهای امریکاییه که متنهاش به شدت بر پایه مضامینِ فرهنگ امریکاییه و نوعی طنز یا کمدی گزنده هم در آثارش دیده میشه. اینها باعث شده که اجرا کردن آثارش کار چندان ساده ای نباشه. این نمایش رو دیشب دیدم، اول از همه دکور نمایش نگاهم رو جلب کرد، ساده ولی در عین حال بخوبی نشان دهنده فضای یه آپارتمان معمولی امریکایی بود. بازیگر مرد ایفاگر نقش بارنی، وارد شد. اولش فکر کردم ممکنه با بازیهای اصطلاحن خارجی و تیپیک روبرو بشم، ولی خیلی زود متوجه شدم تمام بازیگرها با ظرافتی مثال زدنی شخصیتهایی رو خلق کرده ان که دیدن شون لذت بخش بود. تناسبی جذابی میان بیان بدنی و زبانی، سبب شده بود هر بازیگر در فضای صحنه و میزانسن ساده و کاربردی کارگردان، بخوبی بدرخشه. موسیقیهای انتخاب شده برای تعویض صحنه ها بنظرم بسیار به ایجاد فضایی امریکایی کمک کرده بود. راستی بداهه ها و تغییراتی که در متن داده شده بود، نه تنها لطمه ای نزده بود بلکه به جذابیت نمایش افزوده بود. خلاصه یه نمایش دلچسب که با وجود لحظه های کمیک فراوان، طنز گزنده نیل سایمون رو همچنان در خود داشت. به همه گروه دست مریزاد میگم و به تماشاگران عزیز توصیه میکنم که حتمن این نمایش رو ببینید.