«لحظه‌ها و همیشه» رو به دعوت پیمان کریمی عزیز دیدم، و نمایش راضی‌کننده‌ای بود برام، بازی‌ها عالی و هماهنگی و سینک بودن به طرز غیر منتظره‌ای خوب! اگرچه نمایش شروع امیدوارکننده‌ای داشت، اما متأسفانه نتونستم خیلی با متن همراه بشم؛ دیدن مجتبی پیرزاده عزیز و ویدئوکال‌ها من رو یاد نمایش «سوم ماه می» انداخت که پارسال همین روزها اجرا می‌رفت.

با آرزوی موفقیت برای همه عزیزان