تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوارSB > com/org | (HTTPS) localhost : 00:47:42
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
چشم‌ها چه را می‌بینند داستان یک نویسنده و کارگردان تئاتر است که با آشفتگی به واکاوی خود مشغول است و چیستی و سمت‌وسوی همه‌چیز زندگی‌اش را زیر سؤال می‌برد.
نمایش در روایت و گفتمان از جایگاه فلسفه در عصر حاضر و نسبت آن با تفکر و اندیشیدن در این جهان توسعه‌یافته وام گرفته است و جویای نوعی زیبایی‌شناسی در فلسفه‌ی هنر و اندیشه‌ی هنرمند است.
مؤلف اثر با بازخوانی ویژه و نوآورانه آرا و متون فلسفی، هنری، ادبی و حتی مذهبی و با بهره‌گیری از نوعی تحلیل عمیق و بنیادین، به بازخوانی اندیشه‌های فلسفی و زبانی گذشته پرداخته و هنرمند معاصر را در یک رویداد ناانسانی به چالش می‌کشد. هنرمندی که در چارچوب سیال اندیشه‌ی خود به واکاوی و انتقاد از خود می‌پردازد و حقیقتِ روایت را علیه قانون و قاعده؛ و اخلاق را علیه تمامیت‌خواهی یک هنرمند معاصر علم می‌کند.
به عبارت ساده‌تر چشم‌ها چه را می‌بینند در عرصه‌ی هنر اقامه‌ی دعوا می‌کند و مخاطب را در مورد آنچه می‌بیند و آنچه نمی‌خواهد ببیند به چالش می‌کشد.
خوشحالم بعد از مدتها به تماشای تئاتری نشستم که با پایانش در اندیشه و تفکر مخاطب آغاز می‌شود.
نمایش در روایت و گفتمان از جایگاه فلسفه در عصر حاضر و نسبت آن با تفکر و اندیشیدن در این جهان توسعه‌یافته وام گرفته است و جویای نوعی زیبایی‌شناسی در فلسفه‌ی هنر و اندیشه‌ی هنرمند است.
مؤلف اثر با بازخوانی ویژه و نوآورانه آرا و متون فلسفی، هنری، ادبی و حتی مذهبی و با بهره‌گیری از نوعی تحلیل عمیق و بنیادین، به بازخوانی اندیشه‌های فلسفی و زبانی گذشته پرداخته و هنرمند معاصر را در یک رویداد ناانسانی به چالش می‌کشد. هنرمندی که در چارچوب سیال اندیشه‌ی خود به واکاوی و انتقاد از خود می‌پردازد و حقیقتِ روایت را علیه قانون و قاعده؛ و اخلاق را علیه تمامیت‌خواهی یک هنرمند معاصر علم می‌کند.
به عبارت ساده‌تر چشم‌ها چه را می‌بینند در عرصه‌ی هنر اقامه‌ی دعوا می‌کند و مخاطب را در مورد آنچه می‌بیند و آنچه نمی‌خواهد ببیند به چالش می‌کشد.
خوشحالم بعد از مدتها به تماشای تئاتری نشستم که با پایانش در اندیشه و تفکر مخاطب آغاز می‌شود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش سکوت سفید کاری دلچسب و جذاب است. از متن گرفته تا کارگردانی حساب شده و درست.
تام استوپارد انگلیسی را از سینما می‌شناختم از فیلم‌های شکسپیر عاشق و آنا کارنینا و متاسفانه تا پیش از این با نمایشنامه‌هایش آشنایی نداشتم. وقتی فهمیدم کورش سلیمانی نمایشنامه‌ای از تام استوپارد را برای اجرا انتخاب کرده و ازآنجایی‌که کارهای پیشین کورش سلیمانی را دوست داشتم انگیزه‌ام را برای دیدن سکوت سفید مضاعف کرد.
سکوت سفید بی‌ادعا و در آرامشی که انگار لازمه‌ی محیط بیمارستان به‌عنوان لوکیشن اصلی نمایش است پیش می‌رود و از دریچه‌ی ذهن جان براون ما را با دنیایی آشنا می‌کند که شبیه دنیای همگان نیست. دنیایی که انسان خودش انتخاب می‌کند که کجا باشد و چگونه برای خود آرامش بخرد. هر چه پیش می‌رویم می‌فهمیم که سکوتی که جان براون برای خود برگزیده از جنس دیگری است و او آرامش و سکوتی خودخواسته را طلب می‌کند که انگار در دنیای واقعی در دسترس نیست.
از این است که عکس پرستاری که دیگران را دعوت به سکوت می‌کند و روی دیوار اتاق جان براون خودنمایی می‌کند تفاوت این دنیاها را به رخ می‌کشد.
پس از پایان نمایش ذهن مخاطب درگیر جان براون و دنیایش و تفاوتش با دنیای پیرامونش می‌شود و به نظر من این نشان‌دهنده‌ی موفقیت هر اثر هنری است. البته در این موفقیت نباید سهم کارگردانی، طراحی صحنه و بازی‌های خوب بازیگران (خصوصاً سامان دارابی و آناهیتا اقبال‌نژاد) را نادیده گرفت.
در میان هیاهوی هفته‌ای که گذشت دیدن سکوت سفید اتفاقی دلپذیر بود و به علاقه‌مندان به تئاتر دیدنش را توصیه می‌کنم.
تام استوپارد انگلیسی را از سینما می‌شناختم از فیلم‌های شکسپیر عاشق و آنا کارنینا و متاسفانه تا پیش از این با نمایشنامه‌هایش آشنایی نداشتم. وقتی فهمیدم کورش سلیمانی نمایشنامه‌ای از تام استوپارد را برای اجرا انتخاب کرده و ازآنجایی‌که کارهای پیشین کورش سلیمانی را دوست داشتم انگیزه‌ام را برای دیدن سکوت سفید مضاعف کرد.
سکوت سفید بی‌ادعا و در آرامشی که انگار لازمه‌ی محیط بیمارستان به‌عنوان لوکیشن اصلی نمایش است پیش می‌رود و از دریچه‌ی ذهن جان براون ما را با دنیایی آشنا می‌کند که شبیه دنیای همگان نیست. دنیایی که انسان خودش انتخاب می‌کند که کجا باشد و چگونه برای خود آرامش بخرد. هر چه پیش می‌رویم می‌فهمیم که سکوتی که جان براون برای خود برگزیده از جنس دیگری است و او آرامش و سکوتی خودخواسته را طلب می‌کند که انگار در دنیای واقعی در دسترس نیست.
از این است که عکس پرستاری که دیگران را دعوت به سکوت می‌کند و روی دیوار اتاق جان براون خودنمایی می‌کند تفاوت این دنیاها را به رخ می‌کشد.
پس از پایان نمایش ذهن مخاطب درگیر جان براون و دنیایش و تفاوتش با دنیای پیرامونش می‌شود و به نظر من این نشان‌دهنده‌ی موفقیت هر اثر هنری است. البته در این موفقیت نباید سهم کارگردانی، طراحی صحنه و بازی‌های خوب بازیگران (خصوصاً سامان دارابی و آناهیتا اقبال‌نژاد) را نادیده گرفت.
در میان هیاهوی هفته‌ای که گذشت دیدن سکوت سفید اتفاقی دلپذیر بود و به علاقه‌مندان به تئاتر دیدنش را توصیه می‌کنم.
امیرمسعود فدائی، سپهر امیدوار، mahaya، امیر مسعود و حمیدرضا مرادی این را
خواندند
۱۱ نفر این را دوست دارند
۱۱ نفر این را دوست دارند
خریدار کورش سلیمانی (kouroshsoleimani)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۳۱ مرداد ۱۳۹۶
ممنونم آزیتابانوی گرامی، ... خوشحالیم که شما را این بار هم با رضایت بدرقه کردیم ... پاینده باشید ...
۰۳ آذر ۱۳۹۸
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش کرونوس روایتی از زوال بشر در یک تاریخ سه‌هزارساله است که برای حفظ بقا (و دریک مفهوم کلی خودخواهی و ترجیح خود بر دیگری) دست به هر کاری می‌زند. زمان و مکان (و حتی جنسیت) در این روایت متغیر است. انگار نوع بشر در تصور خودش حرکتی روبه‌جلو دارد و برای حفظ خود و زندگی‌اش تلاش می‌کند غافل از این‌که در یک محدوده‌ی دایره‌وار دچار تکرار و سردرگمی است و برخلاف تصورش هیچ درک و کنترلی بر زمان و مکانش ندارد.
مفهوم زمان از پیچیده‌ترین مفاهیم در تاریخ اندیشه‌ی بشری است. مارتین هایدگر در مقاله‌ی مفهوم زمان می‌گوید، طبیعت در هرروزگی به‌طور مداوم اتفاق می‌افتد یعنی تکرار می‌شود. رویدادها در زمان وجود دارند اما زمان ندارند بلکه به‌طور گذرا و عبورکننده از رهگذر یک اکنون رخ می‌دهند. این زمان اکنونی فرجام یک دوره است.
از این منظر و بر اساس دیدگاه هایدگر در نمایش کرونوس همه اتفاقات از آینده‌ای بی‌انتها به گذشته‌ای بازنیامدنی رخ می‌دهند. دو مورد برگشت‌ناپذیری و شبیه‌سازی بر نقطه اکنون وجود دارند. زمان شیفته‌وار دنبال گذشته می‌دود. همگن‌سازی همسانی زمان با فضا (مکان) است و زمان در اکنون واپس رانده می‌شود. قبلاً و بعداً ضرورتاً پیش‌تر و دیرتر نیستند. اموری در ردیف ارقام که بعد یا قبل از خود هستند هم نیستند. ارقام پیش‌تر و بعدتر ندارند و ابداً در زمان نیستند.
کرونوس با سه آموزه‌ی کلیدی فلسفه‌ی هگل یعنی مکان، کاتارسیس و روح نیز همبسته است. در کرونوس مکان، زمان می‌شود؛ یعنی وجود مکان به‌مثابه زمان (توالی اکنون‌ها) معین می‌شود. زمان به این معنا کاتارسیس به شهود درآمده است که حرکت دیالکتیکی روح در آن رخ می‌دهد و شباهت زمان- به‌مثابه اکنون‌های تهی و انتزاعی- و روح - به‌مثابه مفهوم- روح را قادر به نفی زمان می‌سازد.
از بحث محتوا که بگذریم بازی‌ها، طراحی صحنه، موسیقی از دیگر عناصر قابل ستایش نمایش ... دیدن ادامه ›› کرونوس هستند.
خوشحالم از دیدن این نمایش... به نظر من وقتی روایت این نمایش با اتمام آن برای مخاطب تمام نمی‌شود و ذهن او را درگیر محتوای تودرتویش می‌کند، یعنی کرونوس یک اثر نمایشی موفق است.
آزیتا رصافی
مفهوم زمان از پیچیده‌ترین مفاهیم در تاریخ اندیشه‌ی بشری است. مارتین هایدگر در مقاله‌ی مفهوم زمان می‌گوید، طبیعت در هرروزگی به‌طور مداوم اتفاق می‌افتد یعنی تکرار می‌شود. رویدادها در زمان وجود دارند اما زمان ندارند بلکه به‌طور گذرا و عبورکننده از رهگذر یک اکنون رخ می‌دهند. این زمان اکنونی فرجام یک دوره است.
از این منظر و بر اساس دیدگاه هایدگر در نمایش کرونوس همه اتفاقات از آینده‌ای بی‌انتها به گذشته‌ای بازنیامدنی رخ می‌دهند. دو مورد برگشت‌ناپذیری و شبیه‌سازی بر نقطه اکنون وجود دارند. زمان شیفته‌وار دنبال گذشته می‌دود. همگن‌سازی همسانی زمان با فضا (مکان) است و زمان در اکنون واپس رانده می‌شود. قبلاً و بعداً ضرورتاً پیش‌تر و دیرتر نیستند. اموری در ردیف ارقام که بعد یا قبل از خود هستند هم نیستند. ارقام پیش‌تر و بعدتر ندارند و ابداً در زمان نیستند.
کرونوس با سه آموزه‌ی کلیدی فلسفه‌ی هگل یعنی مکان، کاتارسیس و روح نیز همبسته است. در کرونوس مکان، زمان می‌شود؛ یعنی وجود مکان به‌مثابه زمان (توالی اکنون‌ها) معین می‌شود. زمان به این معنا کاتارسیس به شهود درآمده است که حرکت دیالکتیکی روح در آن رخ می‌دهد و شباهت زمان- به‌مثابه اکنون‌های تهی و انتزاعی- و روح - به‌مثابه مفهوم- روح را قادر به نفی زمان می‌سازد.
از بحث محتوا که بگذریم بازی‌ها، طراحی صحنه، موسیقی از دیگر عناصر قابل ستایش نمایش ... دیدن ادامه ›› کرونوس هستند.
خوشحالم از دیدن این نمایش... به نظر من وقتی روایت این نمایش با اتمام آن برای مخاطب تمام نمی‌شود و ذهن او را درگیر محتوای تودرتویش می‌کند، یعنی کرونوس یک اثر نمایشی موفق است.
آزیتا رصافی
این زمان اکنونی فرجام یک دوره است
قبلاً و بعداً ضرورتاً پیش‌تر و دیرتر نیستند
و
روایت این نمایش با اتمام آن برای مخاطب تمام نمی‌شود
ممنون :) عالی بود
قبلاً و بعداً ضرورتاً پیش‌تر و دیرتر نیستند
و
روایت این نمایش با اتمام آن برای مخاطب تمام نمی‌شود
ممنون :) عالی بود
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایشنامه‌ی خرده‌نان اثر لویی کالافرت فرانسوی است که بابت همین نمایشنامه در سال 1978 برنده‌ی جایزه‌ی ایبسن شد... خرده‌نان که ترجمه‌ای روان از بانو شهلا حائری دارد، درباره‌ی آرزوهای بربادرفته است و زندانی که انسان‌ها گاه برای خود و دیگری ساخته‌اند و این موضوعی است که همیشه متلابه انسان‌ها بوده است... این‌که روزها و سال‌ها می‌گذرند و ما با این پرسش مواجه می‌شویم که چه مقدار از آرزوهایمان به تحقق رسیده‌اند و روی چه مقدار از آرزوهایمان خط کشیده‌ایم و برای همیشه آن‌ها را جایی گوشه‌ی قلبمان بایگانی کرده‌ایم...
این روزها کورش سلیمانی تئاتر خرده‌نان را در تالار سایه به نمایش گذاشته است و ذهن مخاطب را با این پرسش همیشگی درگیر می‌کند...
تئاتر خرده‌نان کاری‌ست بی‌ادعا و ساده و در عین حال درخشان و تأثیرگذار... وقتی نگاهی به تئاترهای تجاری و پرهزینه و پر رنگ و لعابی که این روزها و سال‌ها به اجرا درمی‌آیند بیندازیم، متوجه می‌شویم که کورش سلیمانی به دور از شلوغ‌کاری و تدارک صحنه‌های پر تکلف و موسیقی سربار که در تئاترهای مشابه برای پرده گذاشتن بر ضعف‌های احتمالی متن و محتوا استفاده می‌شود، زبانی ساده اما استادانه برای اثرش انتخاب کرده است و با فضاسازی و انتخاب‌های درست، اثری خوش‌ریتم و بی‌تکلف به مخاطبش ارائه می‌دهد. بدیهی‌ست که بازی درخشان رضا بهبودی و آناهیتا اقبال‌نژاد و همچنین کاربلدی دیگر عوامل در موفقیت این اثر نمایشی تأثیرگذار بوده‌اند....
#آزیتا_رصافی
.
#کورش_سلیمانی #رضا_بهبودی #آناهیتا_اقبال‌نژاد #سالن_سایه #خرده_نان #لویی_کالافرت #شهلا_حائری
امیر، vahid seif، سحر لیلی ئیون، سحرناز قاسم نژاد، رضا تهوری و محمد فروزنده این را
خواندند
بابک، نماینده نمایش خرده نان، رضا بهکام، حمیدرضا مرادی، الناز زالی، نفیسه نوری و آرامه ایمن دوست این را دوست دارند
بابک، نماینده نمایش خرده نان، رضا بهکام، حمیدرضا مرادی، الناز زالی، نفیسه نوری و آرامه ایمن دوست این را دوست دارند
آزیتا رصافی عزیز، مستند ساز برجسته ... خوشحالم که نظر مثبت هنرمندانی چون شما را گروه نمایش خرده نان توانسته جلب کند ... پاینده باشید ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۴۷۴,۰۰۰ نفر
+۲۷,۸۸۰ برنامه
+۸,۵۱۹,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۶,۶۶۱ برگه
۹,۷۶۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
