من این نمایش رو 3 هفته پیش دیدم.. یه تئاتر عالی و بسیار تاثیر گزار با بازیهای فوق العاده قشنگ و بازیگران مسلط به کار و یه متن روان و شیوا که خیلی قشنگ تونسته تماشاچی رو وارد دنیای آدمهای ترانس کنه و بخشی از مشکلات و دغدغه ها و سختیهای زندگیشون رو نشون بده. از اون دسته نمایشهاییه که آدم تا چند روز همش بهش فکر می کنه و باعث میشه راجع بهش بیشتر تحقیق کنه و تلاش کنه بیشتر بدونه. به همه عوامل کار،سر کار خانم بیان و بازیگران خیلی خوب کار و همه تیم اجرایی تبریک و خسته نباشید می گم.

نمایش خوبی بود،طراحی صحنه و دکور بسیار عالی.، بازی بازیگران خوب، داستان نمایش که بر میگرده به طنز تلخ نمایشنامه های نیل سایمون هم به نظر من جالب بود . البته من نمی دونم چقدر از اجرا حذف شده اما کار منسجم بود و به نظر نمیومد حذفیات نمایش خلل چندانی در اجرای اثر به وجود آورده باشه.
موردی که به شدت من و همسرم و فکر می کنم بقیه تماشاچیان رو اذیت کرد قهقه ها و نوع خندیدن بازیگر مهمانی بود که برای دیدن نمایش اومده بود و صدای خنده هاشون به شدت باعث آزار و اذیت دیگران بود. واقعا برام هم عجیبه هم متاسف می شم از اینکه چرا یک بازیگر به خودش حق رفتار غیر عرف و ایجاد مزاحمت برای دیگران رو قائل میشه؟ آیا صرفا" معروفیت و شناخته شدن به آدم اجازه میده بدون توجه به حقوق دیگران هر جور می خواد رفتار کنه؟!
کاش همونطور که به خاطر بعضی رفتارهای تماشاچیان تذکر داده میشه در این خصوص هم عکس العملی به افرادی که فکر می کنند به علت معروف بودن اجازه هر نوع رفتاری رو دارن داده بشه.