«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
وای وای وای، امشب دیدم این فیلمو، بعد از تئاتر دیشب که منو بلاتکلیف گذاشت، فیلم مجبوریم با همه تلخیاش به جیگرم نشست، مخصوصا با حضور بانو ژاله علو با اون صدای جادوییشون و چه حق گفتن تو قسمتی از فیلم که " اینجا هم غربته "
اصلِ سوژه،روایت،حال و هوای فیلم،بازیها، حتی اون چند دقیقه موسیقیِ فینال عالی بودن، گریم قاضی و آقا کریم فوق العاده است، فیلم پر از دیالوگهای تلخ اما دلنشینِ، اینکه یه مرضِ مزمن مثلِ یه غده سرطانی تو بطن جامعه ریشه دوونده و از پولدار و بی پول، از پایینی ترین نقطه شهر تا بالاترین،از بیسواد تا باسواد، همه رو دچار دغدغه کرده قشنگ مشهوده تو فیلم
این فیلم لایقِ ستاره باروونه
خب اینکه یه فیلم از نظر فرم عالی، خوشساخت و درخشان باشه پوئن مثبت محسوب میشه دیگه. برای من پنج ستاره بود، با وجود تفاوت و تضادی که افکار و ایدههام با متن و محتوای اثر داره. اصل دیدن این فیلم، اصل ساخته شدن این فیلم پدیدهٔ خوب و مبارکیه، هرچند بسیار تلخ و آزاردهنده باشه.
فیلم شریفی که متاسفانه در برخی نظرات شاهد کم لطفی و گنده گویی ها به آن هستیم چون معماهایی که تحقیر می شوند و فهم نه
یکی بازی ها را سرد می بیند و دیگری دوربین را کاشته و ماهم در عجب که : گیریم نگار و پارسا فلان و بهمان ، چرا سیمین سینمای ایران از تکان دادن لب و دست و پا عاجز و مات شده؟ و لابد فضای آبرنگی و یخ زده فیلم هم حاصل پیچاندن یک پیچ اشتباه بدست تدوینگر و واژگونی پالت رنگ است و اینکه زجر کشیدن ملت در دفاع خبط نسرین ستوده از کدام حق گلبهار ، دغدغه سانتیمانتال کارگردانیست که تمام انرژی خود را صرف ساختن غصه نموده و الی آخور