در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | سارا فتحی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:37:56
 

حضور در تاتر اولئانا (مکتب تهران)_ازدواج اقای می سی سی پی(سالن اصلی تیاتر شهر)_پنهان خانه ی پنج در(سالن اصلی مولوی)
بازی در فیلم داستانی اتاق شیشه ای به کارگردانی اقای ظریف رفتار
مربی یوگا_پیلاتس_شنا
مهارت درسوارکاری
نقاشی رنگ روغن

 ۱۵ فروردین ۱۳۶۳
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سارا فتحی (sarahfathi)
درباره نمایش دردنوشان i
خاطرات عشق، همانند برگ‌های زرد در پاییز، هر کدام داستانی دارند. یادآوری لحظه‌های شیرین، خنده‌ها و اشک‌ها، روح را جلا می‌دهد. هر کلمه، هر نگاه و هر تماس، دنیایی از احساسات را زنده می‌کند.


در دنیای عشق، زمان گاهی متوقف می‌شود و در عین حال، هر لحظه‌اش چون سایه‌ای بر زندگی‌ام سنگینی می‌کند. این خاطرات، گنجینه‌هایی هستند که در دل نگه می‌دارم، یادآور زیبایی‌ها و چالش‌ها. عشق، نه تنها یک احساس، بلکه یک سفر است؛ سفری که گاه به قله‌های بلند خوشبختی می‌رسد و گاه در دشت‌های غم‌انگیز سرگردان می‌شود.

به یاد عشق‌های گمشده و لحظه‌های فراموش‌نشدنی، می‌فهمم که این خاطرات، بخشی از وجودم هستند؛ جزیی از من که هرگز فراموش نمی‌شود.
خدا قوت
عالی بودین
پیشنهاد می کنم این موسیقی نمایش شیرین و دلنشین و به تماشا بنشینید.
وای که بیزارم از این تنهایی
بیرمق بر بام دنیا چرت زدن، حق این اسطوره ها نیست
انگار نه انگار که زمانی هم خورشید بوده. در هر حال، عادت همه چیز را درست می‌کند. چشمانی که به تاریکی عادت کنند، درست به خوبی زمانیکه نور هست می‌بینند. اما بدیِ عادت این است که دیگر کم پیش می‌آید کسی بپرسد خورشید کجاست، اصلا چه بر سرش آمده، چرا ما به این وضع فجیع دچار شدیم!
و حمیدرضا مرادی به خوبی این عادت را به تصویر کشیده....
او در تلاش است پوچی را به نمایش بگذارد. آدم‌های داستان به سیاهی‌ای که در آن گرفتار آمده‌اند، عادت کرده‌اند و هیچ تلاشی برای تغییر موقعیت نمی‌کنند حتی نمی‌خواهند در این مورد صحبت کنند. زندگی‌شان به وضوح در پوچی می‌گذرد و به سمت پوچی‌ای بزرگ‌تر می‌روند. پررنگ‌ترین کنشی که در داستان است هم همین پوچی را برای خواننده به نمایش گذاشته. 
و در اخر نمایش می بینیم که زندگی پوچ سرانجامش مسیری در پوچی و بی هویتی است و کارگردان با صحنه ی اخر اوج بی‌معنایی را به تصویر می‌کشد.
خدا قوت به تیم تجربی و کاربلد کار ؛
طراحی لباس ،طراحی نور
موسیقی و بازی ها دلنشین و قابل قبول بود .
ممنونم خانم فتحی بزرگوار
و چه شاعرانه و زیبا و دقیق جهان خانم آوازخوان کله طاس رو توصیف کردید 🙏😍
۲۱ تیر ۱۴۰۲
حسن برجکی (hasan1363)
در زمانی زندگی می کنیم که
هر روز انسان تنها وتنها تر می شود.
عصری که به سمت زندگی ماشینی پیش می رود.این پیامدهای زندگی صنعتی و نظام های جدید،گذر از سنت به مدرنیته است. نویسنده اوژن یونسکو این تنهای را با نمایش اوازه خوان به خوبی درک کرده وبا زبانی طنز ودر انتها با ساختن جهانی گروتسک به جهان امروز این مساله ی مهم را گوشزد می کند. ما باجهان متن به خوبی همراه می شویم به مسائل ودغدغه های پیش پا افتاده و اشتباهات کلامی ادمهای این جهان می خندیم ودراخر این ترس به سراغمان می اید ایا من هم روزی به این پوچی ادمهای نمایش دچار خواهم شد؟! این یک موفقیت بزرگ برای کارگردان وتیم اوست که مخاطب با این سوال ازسالن بیرون برود.
۲۲ تیر ۱۴۰۲
حسن برجکی
در زمانی زندگی می کنیم که هر روز انسان تنها وتنها تر می شود. عصری که به سمت زندگی ماشینی پیش می رود.این پیامدهای زندگی صنعتی و نظام های جدید،گذر از سنت به مدرنیته است. نویسنده اوژن یونسکو ...
چقدر نگاه درست و دقیقی 👍😍
و دقیقا تمام تلاش ما در پایان اجرا ایجاد این سوال در ذهن مخاطب هست
۲۲ تیر ۱۴۰۲
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سارا فتحی (sarahfathi)
درباره فیلم‌تئاتر سگک i
متن بسیار زیبا، تاثیرگذار...
کارگردانی بی نقص، که البته از رضا بهرامی نازنین غیر از این انتظاری نیست...
بازیها بسیار گرم و دلچسب و البته در مورد بانو مقتدی ، بسیار اموزنده...
موسیقی ، نور و ... عالی...
و خدا قوت به تمامی عوامل ،
پیشنهاد می کنم حتما ببینید .

 

زمینه‌های فعالیت

تئاتر