به ضـرب آهنــگ لبهـــایت ، دلـــم گردیــده وابسته
سخن آغـــــاز می داری ، و من خامــوش پیوسته
کُند چشـــم تـــو درگیـــرم ، نظــر از تــو نمی گیرم
گمانـــم مهــر تـــو بـر دل ، درون سینـــه بنشسته
نمی دانم خودت دانی، که همچون ماه می مانی؟
که نجـوا می کنـم با او ، شبـان در خلـوت آهسته
تـو حس دیگــری هستی ، شبیـه اوج سـرمستی
نمی گردد دل و جانـــم ، اگــر باشی ، دگـر خسته
مـــرا هنگـامــــه ی رفتـن ، نیـــاید تــــاب دل کندن
نگویــم با تـو آخر هـم ، به جز یک حرف سر بسته
-----------------------------------------------------------
الف.عارف

بی روی تو ای ماه مرا خواب نیاید
این سینه من بی رخ تو غصه فزاید
از غصه هجران تو صد قصه بر آید
هر قصه مرا, یـاد رخ تـو , بنماید
در سینه من یاد تو چون چهره نماید
با یاد تو دل شعر غریبانه سراید

الف.عارف

دلهره ی همیشگی ، از تو جدا نمی شوم
همره لحظه های من، از تو جدا نمی شوم
تکه و سهمی از تنی،لحظه به لحظه با منی
ثانیه ای و یک نفس ، از تو جدا نمی شوم
قصد سفر کنم اگر ، یا که به کوی کس گذر
با منی و همیشه من ، از تو جدا نمی شوم
داغ تو داری و نشان ، هست تو را ز عاشقان
چون که نشان نمایی ام، از تو جدا نمی شوم
مبهمی و چو در خیال، هستی و نیستَت زوال
گر که بخواهم ار که نه ، از تو جدا نمی شوم
گاه چنان و گه چنین ، خنده کنان و گه غمین
در دل من نهانی و ، از تو جدا نمی شوم

الف.عارف

تکـــــه ای از دل جـــــدا شد
جـــان ز جانـــانش برون شد
ذهـــن من زخمی تــر از قبل
در مسیـــــر خود رهـــــا شد
چون شد این گونه شدم من
طالــــع و بختــــم نگــون شد
بر ســر هـر کـــوی و هـر بام
بانـــــگ شـادی ای به پا شد
کی جمـــاعت مـــژده مــژده
عــــارف مجنـــون فنـــــا شد
....
عــــارف مجنـــون فنـــــا شد
عــــارف مجنـــون فنـــــا شد

الف.عارف

تو ای شعر شیرین، تو را که سرود
تو ای عشـق دیرین، تــو را که ربود
چـو ایـن دل گـرو، نزد زلــف تــو بود
که تـــو رهـزن و دل، اسیــر تـو بود
از این بی وفایی، بگو که چه سود
همـه لحظــه ها را سپردی به رود
[...]
خدایــا تـو بگســل همــه تار و پود
ز هـر بنـد من گر که عـاشـق نبود ...

الف.عارف

نه روحانی،نه جسمانی،بَری از هر چه که دانی
خیالم گشته در عشــــق نگـــاری ساده زندانی
نــــژادم نه عــرب باشــد‌، نه رومـــی و نه ایرانی
مسلمان هم نباشم من ، نه ترسا و نه نصرانی
ندانـــم من نـــژادم را ، که هستـم غرق حیرانی
مـــرا دینی نباشد جز ، رســــوم پــــاک انسانی

الف.عارف