دیگر مهم نیست
نه ابی اسمان
و نه لبخند کودکی
وقتی همه چیز خاکستری است
وقتی بغض راه نفست را گرفته
راستی...
وقتی چشمانت دیگر نمی خندند
دیگر چه فرقی دارد؟؟
پنجره ی اتاقت بزرگ باشد یا کوچک

پشت دیوار تنهاییه من
کسی هست
اجر به اجر کوتاه می کنم
این فاصله را
چشم هایش خیس
لب هایش اما ...
می خندند
می بینی؟؟
خیال چه زیباست
در برهوت بیابانی خشک ...

و من گمان ساده می بردم

که در برودت آن همه درخت خشک

می شود گلی یافت که منتظر دست گرمی است

حتی برای لحظه ای استشمام

چه ساده بودم که نمی دانستم

سردترین نقطه ی جغرافیا را شاید

جایی است میان استخوان های سینه

که نه گلی است

و نه خیالی حتی برای چیدن...

تف

قربان علی که صدام کرد جلدی ظاهر شدم.من بودم و هاشم.یه پاکت نامه از خورجین خرش در اورد و داد دستم و گفت:بدو حسن.مش حیدر رو بجوی و اینو بهش بده.بعد یه تف انداخت زمین و گفت:بدو جوابشو بگیر و جلدی برگرد.خم شدیم پشت کفشامون رو درست کردیم بدو بدو به طرف مغازه ی مش حیدر رفتیم.

تو دهمون به من می گفتن حسن پرنده.ان قدر تند می دویدم که هر کی هر پیغوم پسغومی داشت به من می گفت.دیگه می دونستم قربون علی چرا تف می اندازه.من باید تا قبل از خشک شدن تف بر می گشتم

وگرنه تمام موهای فرم می ریخت و جاش یه کله ی کچل واسم می موند.

از پشت دیوارهای گلی و باغ های سیب و انار که رد شدیم به دکه ی مش حیدر رسیدیم.

یخده ... دیدن ادامه ›› وایسادیم تا نفسمون جا بیاد بعد از شاگردش پرسیدیم مش حیدر کجاست.

شاگردش گفت:رفت خونشون.تا شب هم بر نمی گرده

ادرس رو از شاگردش گرفتیم و رفتیم.

ان قدر دویده بودیم که ته حلقمون خشک شده بود و می سوخت.بالاخره رسیدیم دم خونه ی مش حیدر.هر چی در زدیم هیچ کس در و باز نکرد.هاشم که دیگه حسابی خسته شده بود و صورتش هم گر گرفته بود نشست کف زمین کنار دیوار.

چون دیوار های خونه کوتاه بود.می تونستم اویزون بشم یه نگاهی بندازم.

داشتم به حیاط خالی نگاه می کردم که زن همسایشون گفت:هوی بچه.کجا رو دید می زنی؟

پریدم پایین و گفتم :مش حیدر کجاست؟

گفت حال زنش خوب نبود بردنش درمونگاه

اینو که گفت یهو دستم رو کشیدم به سرم .اگه کچل می شدم چی ؟یعنی هنوز تفه خشک نشده ؟

دست هاشم و گرفتم بلندش کردم و بدو رفتیم طرف درمونگاه.توی راه به هاشم گفتم هاشم اگه کچل بشم چی؟

هاشم گفت :نه بابا این قربون علی یه چرتی گفت تو چرا باور کردی؟

بهش گفتم:مگه کله ی باقر رو ندیدی عین اینه است مگه خودش نگفت تفه خشک شده بود.قربون علی دروغ نمی گه.

هاشم دیگه چیزی نگفت و منم تا درمونگاه به قیافه ی خودم با سر بی مو فکر می کردم.بالاخره رسیدیم در مونگاه مش حیدر رو پیدا کردیم و پاکت رو دادیم.مش حیدر که نمی تونست بخونه از دکتر خواست واسش بخونه.حالا سر شلوغ دکتر یه طرف و اسرار های من و مش حیدر یه طرف.

دکتر کاغذ رو خوند و جوابشو از طرف مش حیدر نوشت و داد دستم.دیگه از دلهره داشتم پس می افتادم.

بدو به طرف مغازه ی قربون علی رفتیم و کاغذ رو دادیم.

قربون علی گفت:اباریک لله حسن.

من و هاشم بهم یه نیگاه انداختیم و گفتیم :خشک شد؟

قربون علی گفت:چی؟

گفتیم :تف

گفت نمی دونم برید ببینید.

وقتی رفتیم هیچ اثری از اون تف لعنتی نبود.

الان که بعد بیست سال دارم به کله ی کچلم تو اینه نگاه می کنم برای بار صدم تو دلم می گم ای نور بباره به قبرت قربون علی با این جهنمی که واسه ما ساختی.

وهم (داستان کوتاه)
به دست هاش که نگاه می کنی چشم هات را می بندی.پر از لکه های قرمز.پر از خراش های عمیق.دیگه نمی دونی چه جوری باید ارومش کنی .

از پارچ روی میز یه لیوان اب می ریزی و می خوری

نفست که بالا اومدسمتش میری.سرش رو زیر انداخته و زخم های دستش رو می کنه.دست هات رو می زاری رو دستشو می گی فکر می کنی هنوزم هست؟

بهت نگاه می کنه و می گه:نه رفت. از تو می ترسه

ازش می پرسی :معمولا کی این حس رو داری

تیکه ای از پوست زخمش رو می کنه و می گه شب ها ... دیدن ادامه ›› که می خوام بخوابم روز ها که پا می شم.وقتی تنهام.

باهاش حرف می زنی سعی می کنی ارومش کنی می گی هیچ چیزی نمیتونه بره زیر پوستتو راه بره.

به حرفات گوش می ده بهش یه سری تمرین می دی.اون که میره دیگه هوا تاریک شده و باید بری خونه.همین جور که وسایلت رو جمع می کنی به یاد مریضای اون روزت می افتی.اون زنی که به همه شک داشت.اون پسری که ...

همین جور که داری فکرمی کنی احساس می کنی یه چیزی تو کفشته.کفشتو در می اری تکونش می دی ولی چیزی نیست.تا زمانی که می خوای بری بیرون و در رو ببندی 3 بار کفشت رو چک می کنی. با خودت می گی حتما یه چیزی هست .اخرش یه دمپایی از کمد در می اری و اونو می پوشی .کیفت رو رو کولت می اندازی و در رو قفل می کنی.ولی انگار اون چیز هنوزم هست ...

گاهی فکر می کنم این منم که اسیر زندگی شده ام

یا زندگی است که اسیر گشته در دستان بی جان من

دیگر کافی است

منتظرم تا خدا خود سوت پایان را بزند...
www.ghalam-asman.blogfa.com