در آسمان،
ابرها بیشتر به من شبیه اند؛
و در زمین رودها.
اما از فصل ها ـ
فقط پاییز.
در آسمان،
مهتاب بیشتر به تو شبیه است؛
و در زمین،گلها.
اما از فصل ها ـ
فقط بهار ...!

تــــو
صــبـح
بــــــــاران ،
سلطان جهانم به چنین روز غلام است...!

دوستت دارم را ـ
شعری می سرایم عمیق و بی انتها
و در تمام لحظات زندگی ام
در هر دم و بازدمم،
زمزمه میکنم.
با اشک و حسرتی
از این دوری عمیق وبی انتها.
آری
دوستت دارم را
اشک می شوم و می بارم
بغض می شوم و می گیرم.
انتظار می شوم و می میرم.
دور نیست،
خوب می دانم!
در همین روزها
در حوالی غروبی سرد و تنها
دور از دستانت جان می دهم.
آری
دوست داشتنت ـ
تمام حکایت عمر من بود!

شیر مادر، بوی ادکلن می‌داد
دست پدر، بوی عرق
(گفتم بچه‌ام نمی‌فهمم).
نان، بوی نفت می‌داد
زندگی، بوی گند
(گفتم جوانم نمی‌فهمم).
حالا که بازنشسته‌ شده‌ام
هر چیز، بوی هر چیز می‌دهد، بدهد
فقط پارک، بوی گورستان
و شانه تخم مرغ، بوی کتاب ندهد !!

اکبر اکسیر

تو

صبح

باران

هرچه که باید را -

در این دنیا دارم؛

دست در دستانم بگذار،

برای فتح خیابانی بی انتها ...

برای تو نوشتم:
کوتاه
اما...!
عمیق؛
- دوستت دارم...!!!
چون اقیانوسی که
جزیره ای را در آغوش گرفته.

مثل اینکه
شاهرگ ِ احساسم را زده باشی،
دوست داشتنت بند نمی آید..

تو سطری از نوشتاری هستی؛
که من سال‌هاست می خوانمت
تمام فکرم را به کار گرفته ام
نه می‌فهممت،
نه از تو سیر می‌شوم ...!!!

و از فصل فصلِ کتابِ آغوشت
گویا ،
سهمِ من فقط زمستان بود.

بانـــو ...!!
فرهاد نیستم که کوه بِکَنم ؛
همین که از دوری ات
جان می کَنم،
یعنی : دوستت دارم...!!!

گاهی دلم بی هوا می گیرد ؛

امــا همیشه دلم -

هوای تـــو را دارد؛

کاش بیشتر هوایم را داشتی ...!!!
کاش ...

به جای رشته ی هواشناسی در دانشگاه،

رشته ی " هواداری" می گذاشتند!!!

تو فاتح تمام وسعت جغرافیای قلب من هستی؛
و من
خوشنود و خرسندم -
از اینکه ،
در این لحظه از تاریخ قلبم -
زندگی می کنم ..!!!

و تو انبوه درختانی هستی
که نامم را از تو می یابم ؛
و گرنه...،
من که کویری بیش نیستم...!

بارانم ...
زاده می شوم از ابر -
جان می دهم بر خـــاک؛
چه طولانی ست عمـــرم !!!

از آسمــــــان تــــا زمــــین.