با تماشای فهرست به نظرم اومد چیزهایی رو بگم که فکر میکنم مشکل و درد جامعه ماست
چرا انقدر کم تحمل شدیم
چرا انقدر زود رنج شدیم
چرا فکر میکنیم از دیگران یا حتی شخصی که نمایش رو کارگردانی واجرا میکنه بیشتر میدونیم
چرا دنبال مفاهیم راحت درک هستیم
چرا از هرنوع پیچیدگی فرار میکنیم
چرا دنبال فهمیدن نمیریم
چرا دنبال یاد گرفتن نمیریم
چرا هرچیزی رو که نمیفهمیم میکوبیم و متهم به ضعیف بودن میکنیم
چرا دنبال فهمیدن کاری که سه ساعت وقت گذاشتیم
... دیدن ادامه ››
و تماشاش کردیم نمیریم چرا حتی برای وقت و انرژی خودمونم ارزش قائل نیستیم
چرا از فکر کردن فراری ایم
چرا از بازی فکری کردن فراری ایم
چرا تمام زحمات و انرژی ها و هزینه های چندین ماهه یک گروه رو با چند کلمه سخیف خوشم نیومد افتضاح بود جواب میدیم
چرا خودمون رو جای اونها حتی برای یک لحظه نمیذاریم
چرا محدودیت ها و شرایط رو درک نمیکنیم
چرا تا کسی از گروه یا کاری تعریف میکنه اونو متهم به دست داشتن با گروه میکنیم
من معتقدم رضا ثروتی و رضا ثروتی ها بیخودو بیجهت یا با پارتی و رانت و پول رضا ثروتی نشدند پس حتی اگه ادعایی داریم در برابر اینجور آدمها خیلی خیلی باید محطاط باشیم مراقب باشیم هر چیزی رو نگیم .یا باید از نظر اطلاعات و درک و سواد انقدر بالا باشیم و مطمئن از خود ,یا اینکه مواظب حرفامون باشیم .
جدای ازین بحث بنظرم هنرمندانی که مثل رضا ثروتی ریسک میکنند و باوجود اینکه میدونند تعداد زیادی مخاطب ساده پسند هم به خاطر اسم و رسمشون به تماشای کارشون میان باز به خودشون و طرز فکر و سبکشون پایبند میمانند ارزش خیلی خیلی زیادی دارن چرا که این آدمها فرهنگ سازی میکنن
فرهنگی که تلاش میکنه آدم های جامعه رو از مفاهیم راحت درک دور کنه
فرهنگی که میخواد فکر کردن رو جا بندازه فرهنگی که میخواد بگه هرچیزی که راحت به دست میاد ارزش نداره
فرهنگی که تشویق به یادگیری و یادگیری و یادگیری میکنه
این آدمها خیلی ارزشمندن برای جامعه ما چون به ابتذال شهرت و فروش به هر قیمت و پرکردن جیب فرو نمی افتن
چقدر دلم گرفت وقتی رضا ثروتی هم امشب از رفتن گفت
ای کاش قدر اینجور آدمها رو بیشتر بدونیم