«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
درنگاه کلی با توجه به شرایط امروزی تیاتر کشور که سالن ها تعطیل هستند و اجرا های محدودیت های بسیاری دارند باز هم این نمایش غنیمتی است اما انتظار من از آقا نعیمی خیلی بیشتر بود.
که خورشید بیاید، نیامد ....
.
تنها می توانم سکوت کنم و پیشنهاد کنم که بروید و خودتون ببیند و لذت ببرید.
.
.
.
فقط آن موبایل هایتان را خاموش کنید یا حداقل روی حالت پرواز قرار بدهید.
برلین نمایشی متفاوتی بود، تا خالا از نوع نمایش ها نرفته بودم.
از نکات مثبت ابن نمایش، آگاهی از نوع تفکر مردم و نگاه آنان به مشکلات بود. چگونگی برخورد با مشکلات و تلاش برای رفع کردن آن.
امیدوارم از این نوع نمایش ها بیشتر اجرا بشه.
از عوامل هم متشکرم به خاطر اجرای خوبشون
-گرگه: برای اینکه بز بشم باید چی کار کنم؟
-بزه: باید اول بترسی.
در عصر حاضر، باید عصر خودباختگی و فراموش اصالت خود و فرار از اصل بدانیم. تلاش برای بهتر شدن و یا حتی بدتر شدن بدون توجه به عواقب آن می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. فراموش کردن اینکه ما چه کسی هستیم و یا چه کسی باید باشیم بسیار خطرناک است و اگر فردی که شایستگی ندارد جایگاهی رو ندارد نباید به آن دست پیدا کند.
-چون ما بیشتر از گرگ ها ترسیدیم، می تونیم از گرگ ها خطرناک تر باشیم.
نمایش بی پدر، باید یک اثر عالی و کامل از همه لحاظ بدانیم. موسیقی، طراحی صحنه، گریم ها و... حرف نداشت. فقط در حصنه هایی کش دادن بیش از حد، از لذت بردن از نمایش را کم می کرد. از نمایش های بهیاد ماندنی من بود. با تشکر.
چرا به این جا رسیدیم؟چگونه؟
به اطرافمان نگاه کنیم، بار دیگر که از کنار یکی دیگر از زنان متحجر رد شدیم، به این فکر کنیم به لحظه ای می توانیم همه چیزمان را از دست بدهیم. به آنان به چشم کوچک تر نگاه نکنیم زیرا کوچک ترین نقطه مشترک ما خلقت مشترک ماست. با آن ها مهربان باشیم، کمترین کاری که می توانیم انجام دهیم مهربانی است. حتما نمی خواد کمک مالی کنیم، می توانیم مهربانی کنیم.
پ.ن1: اجرای بازیگران عالی بود.
پ.ن2: لطفا موبایل هاتون رو خاموش کنید، باز یک جا باز قطع شدن دیالوگ بازیگر شد.
شدم مهره سوخته...
نمایش حرفه ای اثری زیبا در کنار هم قرار گرفتن المان ها به طور دقیق کنار هم، از طراحی صحنه تا اجرای بازیگران بود. به نظر من آقای کیانیان تلاش کرده بود به طور ظریفانه ای محتوای اثر را به اوضاع امروز و دیروز خودمان، تفاوت های تفکرات نسل ها، مانند پدر با پسر و از این دست موضوعات پیوند دهد.
پ.ن1: لطفا موبایل هایان را خاموش کنید. آقای کیانیان مجبور شدن نمایش رو قطع کنند زمانی که موبایل یکی از دوستان زنگ خورد.
پ.ن2: این ها فقط نظرات شخصی هستند.
الان که همگی پیگیر جشواره فجر اند و کمتر به نگاه کردن فیلم های عادی می آیند. من امروز این فیلم و دیدم و نظرم موضوع کاملا کلیشه ای و حتی مشابه نمونه داخلی یعنی دهلیز بود. روند داستان بسیار کند بود و بسیاری از تماشاگران مدام به ساعت خود نگاه می کردند که کی تمام می شود. اصلا جذاب یا حتی ناراحت کنند نبود. بسبار تلاش شده بود که احساسات را برانگیزد ولی نتواست در پایان اصلا توصیه نمی کنم ببینید.
اینه تمام نظرات شخصی بنده بوده و هیچ گونه قصد و غرصی در کار نیست.