ممنون از صراحت اثر؛
اولین چیز دکور و تغییرات خلاقانه اش در حین اجرا به عنوان نکته ی مثبت اثر بود
دومین چیز، بازیگر نقش اصلی که احساسات را آنطور که کاراکتر می طلبید ادا نمی کرد، نکته ی منفی اثر بود. لطفاً وقتی دارید داد میزنید واقعا و با عصبانیت داد بزنید(پر واضحه که منظورم صحنه ی نمادین پایانی نیست)
سومین چیز و محترمانه ترین چیز شهامت در متن داستان بود. که نکته مثبت و قابل احترام اثر بود. به نظرم مخالفان عقیده ی شما نیز برای شهامت شما ایستاده کف خواهند زد.
نور در صحنه ی پایانی هر آنچه شاید بر صحنه ناشدنی بود را انجام داد(تاریکی چهارپایه را برداشت و صحنه ی...) به نظرم تاثیر گذارترین بازیگر نمایش مخصوصا در ضربه ی واپسین نور بود.

اثر در متن پخته بود اما در اجرا هنوز نه، با همه ی این ها در پایان باید گفت: به یادماندنی بود.

ساده، زیبا ، دوست داشتنی و هوشمندانه
چکیده ای از تاریخ نمایش
تقلید هایی (یا در واقع، الگو برداری هایی) هوشمندانه از گذشته ی تئاتر(مبتنی بر پژوهش های استاد بیضایی) که در مجموع باعث خلق اثری مستقل شده
ساده و به دور از شعار و تکلف

چیزی چندین برابر ارزشمندتر از پولی که برای بلیت در نظر گرفته شده
این دومین اثر از دومین پژوهشگر در زمینه ی فرهنگ و هنره که میبینم و به دلم نشسته
تحصیلی در زمینه هنر نداشته م، فقط میتونم بگم زیبا بود.
ترکیب جدیت روایات و بازیگوشی همزمان شخصیت ها، فضای شیرین کلاس های دانشگاه رو یاد آدم مینداخت.

لذت بردم
و چیزهایی یاد گرفتم
دمتون گرم