علی مزینی عکاس

نمایشی متفاوت

با توجه به تعدد بازیگر، فضای محدود، و چهارسویه بودن، میشد فهمید که این اجرا با سختی‌ها و ظرافتهای زیادی همراه است و این میزان از دقت و هماهنگی در نمایش حاصل تمرینات زیاد بوده است؛ که به باید کارگردان، بازیگران، گروه کارگردانی و سایر عوامل خسته نباشید گفت.

پیشنهاد من این است که سعی کنید با نگاهی کاملا خنثی و بدون سوگیری و پیش‌داوری، چه مثبت چه منفی، به دیدن این نمایش بروید. در پایان میتوانید بهتر تصمیم بگیرید که این نمایش را دوست داشتید یا نه. به هر حال هر فردی سلیقه، تجربیات و تمایلات شخصیِ خود را دارد. اما به نظر من حتی اگر در پایان به این نتیجه برسید که این تئاتر مطابق طبع و سلیقه شما نبوده، بازهم بعید است که آنچه را که تجربه کردید قابل تقدیر ندانید.
با اینکه با سلیقه‌ی امروزِ من کمی متفاوت بود، اما اثر را دوست داشتم و تلاش خواهم کرد که حداقل یکبار دیگر به دیدن این نمایش بروم. (این را نکته مثبت یا منفی در نظر نگیرید). شاید بعد از دیدن مجدد بهتر بتوانم نقاط ضعف و قوت آنرا بیان کنم.
نمایش بعد از خروج من از سالن همچنان در من ادامه داشت.
به ... دیدن ادامه ›› نظرم سالن، به خصوص از نظر عرض، برای این اجرا کوچک بود و تماشاچیان، کمی در مسیر حرکت بازیگران بودند، که اگر نبودند بهتر بود.
یکی از نکات خوب هم میزان صدای بلندگوهای سالن در هنگام پخش موسیقی بود که نه کم بود و نه زیاد، و زمانی که کلامی هم از که آن پخش میشد شفاف و قابل فهم بود.
در نهایت از تمام عواملِ «در انتظار مکبث»، بابت تجربه‌ی این یک ساعتِ متفاوت، سپاسگزارم.